Kirkjuritið - 01.04.1956, Blaðsíða 26
168
KIRKJURITIÐ
sem áður var, að börn kynnu ekki bezt bænir sínar og biblíu-
sögur, er nú næsta almenn regla. H\’að þýðir heldur að levna
því, sem allir vita, að í mörgum fjölmennustu söfnuðum lands-
ins, sjást flestir unglingar sjaldan eða aldrei í kirkjunum.
Er þetta gott eða illt? Er það a. m. k. skaðlaust, þótt lestur
um glæpi og kynæsingar, jafnvel kynvillur, hvort heldur í tíma-
riturn eða blöðum, komi í stað gullaldarbókmennta, og þekkingar
á Heilagri ritningu? Og þótt kvikmyndaferðimar útrými messu-
ferðunum?
Ég átti um daginn tal við gáfaðan, reyndan og mikils\’irtan
mann, sem nú er rúmlega miðaldra. Þar kom tali okkar, að hann
segði eitthvað á þessa leið:
„Ég var alinn upp á ágætu myndarheimili. En þar var einn
siður, sem þá var að ryðja sér til rúms í sveitinni. Þar var aldrei
lesinn húslestur, aldrei sungnir Passíusálmar, aldrei farið til
kirkju. Var faðir minn samt virktavinur prestsins.
Nú finn ég til þess, að þannig fór ég mikils á mis.“
Það er kallað að svelta túnin, og þykir hvorki búmannlegt né
vænlegt, þegar illa eða ekkert er borið á þau eitt eða fleiri ár.
Þau spretta nokuð samt, en þar kemur, að á þeim sér, og þau
lenda í órækt. Mér virðist það nokkurt umhugsunarefni fyrir alla
foreldra, hvort þeir bregðist ekki að nokkru skyldunni við böm-
in sín og framtíðina, ef þeir vanrækja að fræða þau um sann-
indin, sem verið hafa þjóð vorri skærasta Ijósið og bezti hlífi-
skjöldurinn um liðnar aldir.
Hvar hafa fleiri hryggar og ráðþrota sálir staðið betur af sér
stormana en í skjóli kirkjunnar? Eða menn leitað sér meiri mann-
bóta en með því að festa hugann við meistarann frá Nazaret?
Og hvað á að koma í staðinn f}'rir kristinn sið, ef almenning-
ur gerist tómlátur um hann, eða menn vilja jafnvel vitandi vits
útrýma honum úr landinu?
Sé skógurinn brenndur verður eftir berangur og víða blæs
landið upp. Það verður hvorki svo fagurt né gott sem það var
áður. Vér höfum af þessu beizka reynzlu. Stofnum ekki til slíks
í andlegu lífi þjóðarinnar. Gætum hins kristna gróðurs.