Kirkjuritið - 01.04.1956, Blaðsíða 36

178
KIRKJURITIÐ
hiasar. Ef enginn bókaútgefandi treysti sér samt sem áður til að
gefa ritsafnið út, þætti mér líklegt að t. d. Bókmenntafélagið, Al-
menna bókafélagið, eða önnur bókmenntafélög í landinu sæju
sér fært að gefa það út.
Þeir, sem nokkuð hafa kynnt sér málið, vita það, að ekki er
hlaupið að því að fá öruggan texta að mörgum kvæðum Mattlií-
asar. Allar útgáfur af kvæðum hans hafa verið morandi í prent-
villum, ýms ki'æði hans hafa ekki komizt í neina útg. kvæðanna,
af mörgum sálmum hans eru til ýmsar útgáfur, og ræður aðeins
tilviljun, hver prentuð hefir verið. Sumir þýddir sálmar hans eru
taldir frumkveðnir, og rannsókn þyrfti að gera á því, hvaðan þeir
sálmar væru fengnir. Þannig koma fjöldamörg vafa- og rann-
sóknaratriði til greina, sem athuga þarf og skera úr. Þá liafa
slæðst merkilegar villur inn í fyrirsagnir kvæða, erfiljóð eftir fólk,
sem aldrei hefir verið til, o.s. frv. Rannsaka þarf um uppruna
og tildrög margra kvæða, og verður þetta því örðugra verk sem
lengra líður.
Það væri þjóðarskömm, ef lengur verður haldið áfram að prenta
Matthías með sömu prentvillunum áratug eftir áratug.
Þjóðin á að heiðra minningu slíkra snilldarmanna og andlegra
velgerðarmanna sinna með því að láta gera vandaða útgáfu af
verkum þeirra, og er íslenzkri menningu og tungu unnið þarf-
ara verk með því en flestu öðru. Að hverju ætti Háskóli íslands
fremur að starfa en leggja hér hönd að verki? Þetta er ein ástæð-
an fyrir því, að mér þætti vel fara á því, að prófessor í íslenzkum
bókmenntum væri falið að inna þetta verk af höndum.
Ég vona, að þú styðjir þessa tillögu. Verkið verður aldrei unn-
ið að gagni öðru vísi. Og hugsa sér það, hvað íslenzkar bókmennt-
ir verða auðugri, þegar Matthías allur er útkominn. Þá fyrst
munum við sjá, hversu fyrirferðarmikill hann var i andlegum
efnum um sína daga.
Maður þarf ekki annað en eldast til að verða umburðarlyndur. Nú þekki
ég enga skyssu, sem ég hefði ekki getað gert sjálfur. — Goethe.