Kirkjuritið - 01.10.1956, Blaðsíða 11

HÁTÍÐ AÐ HÓLUM í HJALTADAL
353
Mvnd Jóns biskups verður því tilkomumeiri sem vér virðum
betur fyrir oss sögu hans. Vér getum séð skýrt hinn mikla og
dýrlega mann, fríðan söngmann, bjartan í augum, gulan á hár
er átti rödd svo fagra, að hún þótti líkari engilsraust en manns,
og sá í draumi drottin vorn Jesúm Krist sitjanda í kirkjukór og
á skemli fvrir fótum lians leikanda á hörpu Da\'íð konung og
sló síðan sjálfur á hörpu hið sama lag. „Hann var maður svo hug-
góður, að varla mátti hann sjá eða vita það, er mönnum var til
Tneins, en svo ör og mildur við fátæka menn, að varla hafði
hans maki fengizt. Hann var sannur faðir allra fátækra manna,
buggaði hann ekkjur og föðurlausa, og engi kom svo harm-
þrunginn á hans fund, að eigi fengi á nokkurn veg huggun af
hans tilstilli. Svo var hann ástsæll við allt fólk, að engi vildi
nálega í móti honum gera, og var það meir sakir guðfegrar ást-
ar, þeirrar er allir menn unnu honum, en líkamlegrar hræðslu.
... Hann hafðist jafnan nokkuð það að, er nytsamlegt var, og
hvað sem hann gjörði, þá voru varir aldrei kyrrar frá lofi almátt-
ngs Guðs.“
Þrennt hefir verið talið mest um vert í lífsstarfi hans:
Hann spandi út hingað með sér Sæmund Sigfússon hinn fróða,
þann mann, er einhver hefir verið mestur nytjamaður Guðs
kristni á þessu landi og munu nú liðin rétt 900 ár frá fæðingu
hans.
Jón biskup gjörði Hóla að menntasetri og skóla með þeim
agætum, að ekki aðeins Norðnrland heldur allt ísland naut góðs
af 0g er til sannrar fyrirmyndar enn í dag.
Og hann blés þeim lífsanda í kristni og kristnihald, að „vakn-
mg“ reis, svo að vér höfum aldrei slíka séð hvorki ft’rr né síðar,
söngurinn var heilagt sakramenti hennar.
Rétt og fagurlega lýsir Matthías Jochumsson þessu verki braut-
D’ðjandans fvrir skóla og kirkju:
„Sumir kenna, sumir smíða,
syngja, nema, rita, þýða;
einn er biskup allra sól.“
Og