Kirkjuritið - 01.10.1956, Blaðsíða 38

380
KIRKJURITIÐ
náðu fullorðinsaldri og eru á lífi eru: Ragnheiður, frú í Reykja-
vík, Páll, lögfræðingur í Reykjavík og séra Pétur í Vallanesi, en
af síðara hjónabandi lifir Þorgerður, frú í Reykjavík.
Séra Magnús hætti prestsskap og flutti frá Vallanesi árið 1925,
Þá 64 ára gamall. En ennþá hafði hann óbilaða starfsorku og at-
hafnaþrá. Hann varð annar aðalstofnandi togarafélagsins Sleipn-
is og gegndi endurskoðunarstörfum og fleiri störfum fyrir það
félag. Hann studdi og stofnun togarafélagsins Andvara á Eski-
firði, og hann stofnaði og stjórnaði lengi olíufélaginu Nafta h.f.
Frá því að séra Magnús flutti frá Vallanesi átti hann heimili
á Skólavörðustíg 3 í Reykjavík.
Séra Magnús var heilsuhraustur alla ævi, enda reglumaður
hinn mesti. Hann neytti aldrei áfengra drykkja. Hann náði líka
háum aldri. Klukkutíma áður en hann andaðist mælti hann sín
síðustu orð: „Nú er ég að leggja af stað í löngu ferðina“. Hann
mælir þessi orð með hinu karlmannlega geigleysi, sem jafnan
einkenndi hann. Rólegur, öruggur og æðrulaus sofnar hann sín-
um hinsta jarðneska blundi kl. 12,30, hinn 25. ágúst sl., þá langt
kominn á fimmta ár hins tíunda tugar.
Þorsteinn M. Jónsson.
Tvö minnismerki.
Svo segir austurlenzk sögn að eitt sinn væru uppi tveir bræður, sem voru
mjörg metnaðargjamir og höfðu mikinn hug á að reisa sér óbrotgjöm
minnismerki.
Annar reisti kostulega steinsúlu af mikiOi snilli. Var hún flúruð fegurstu
myndum og skreytt á marga vegu. Einnig var letrað á hana með orðskrúði
miklu lof um þann, er hann reisti.
Hinn gróf brunn í eyðimörkinni og gróðursetti döðlupáhna umhverfis
hann. Þreyttir ferðalangar gátu leitað þar skugga og satt þar hungur sitt.
Þetta var hans minnismerki.
* *
Það þarf meira en rétt skynsemina til að hugsa skynsamlega. — B. Pascal.