Kirkjuritið - 01.10.1956, Blaðsíða 27

PISTLAR
369
en hinna gömlu. Það er efalaust meira í samræmi við smekk og
þarfir nútímans.
Æskan hefir fælst kirkjuna um of í seinni tíð. Sumpart af því,
nð henni hefir fundizt kirkjan standa utan við aðalumferðaæðar
lífsins og vera döpur og skuggarík, köld og ógnandi. Því verður
heldur ekki neitað, að þrátt fyrir alla sína fegurð, margbreytni
og launhelgi eru sumar hinar fornfrægu kirkjur líkari voldug-
um listasöfnum en opnum kærleiksríkum Ijósfaðmi. Auðvitað hafa
þær sitt gildi, og vér megum ekki við að missa þær, en óvíða hafa
menn efni á að apa þær. Hverjum söfnuði ber að sníða sér stakk
eftir vexti. Og þegar öllu er á botninn hvolft, er þó mest um vert,
að kirkjan sé sótt. Ahugasamir, starfandi söfnuðir eru hin eigin-
lega kirkja. Kirkjuhúsið er aðeins skurn. Hann er blóminn.
Vallingby.
I einum útjaðri Stokkhólmsborgar hafa Svíar reist nýtt hverfi,
sem þeir eru að vonum næsta stoltir af. Há og stílhrein sambýlis-
bús gnæfa þar í skipulegum röðum. íbúðirnar eru hæfilega stór-
ar og vel búnar þægilegum og smekklegum húsgögnum og margs
konar þægindum. Miðsvæðis er íbúunum séð fyrir alls konar þjón-
ustu, þar er fjölskrúðug verzlun, lyfjabúð, póst- og símastöð, ol-
ísusala og annað slíkt.
Kirkjunni hefir heldur ekki verið gleymt. Snotur en lítil kapella
og samkomusalur er í einni sambyggingunni. Stærri kirkja í stíl
við hverfið er og í smíðum á fögrum og hentugum stað. Svíar
þykja þó allra þjóða veraldlegast sinnaðir eins og stendur. En
andlega lífið er eins og trén, sem vaxa upp úr sprungnum klöpp-
unum.
Áskoiun til íslenzkra
mæðra.
í nágrannalöndunum hefir baráttan gegn sorpritunum borið
betri árangur en hér, enn sem komið er. Sumpart af því að þar