Kirkjuritið - 01.10.1956, Blaðsíða 30

372
KIRKJURITIÐ
Undarlegt hvað kristin kirkja er í mörgum deildum. Grátlegt
live lítils skilnings og bróðurkærleika gætir í samskiptum ýmissa
trúarflokka. Fátt er þó kirkjunni í heild til meiri álitshnekkis í
augum þeirra, sem fyrir utan standa. Sameiningarhreyfing síðari
áratuga sígur áfram og er góðra gjalda verð. En skelfing þarf
margt enn að brúa. Vonandi skiljum vér íslendingar það alltaf
allir til fullnustu, að eitthvað er ábótavant kristindómi þeirra
manna og kirkjudeilda, sem eru fúsari til áfellinga og dóma um
annarra trú, en meira og minna samfélags og samvinnu við alla,
sem kallast vilja kristnir og langar til að kristna heiminn, þótt
kenningar og siðir séu með ýmsu móti.
A styrjaldarárunum komu þó jafnvel kaþólskir menn og mót-
mælendur sér saman um að nota sömu kirkjuhúsin, ef svo stóð
á, að þess var þörf. Þetta var og er til fyrirmyndar. Eitt tákn
þeirra einingar allra kristinna manna, sem þarf og á að komast á.
Gunnar Árnason.
Hvcrs vcgna drehka menn7
Þessari spurningu svaraði á sinni tíð hinn merki lífefnafræðingur Gustav
von Bunge i Basel, og þó að urn 60 ár séu liðin siðan, er svar lians jafngott
•og gilt, eins og það hefði verið gefið í gær eða dag. Hann segir svo: „Fyrsta
aðalorsökin til ofdrykkjuvanans er hin mannlega tilhneiging til að herma
eftir öðrum. Fyrsta glasið er ekki betra á bragðið en fyrsti vindillinn, en
menn drekka það af því að aðrir drekka. En þegar maðurinn liefir vanið
sig á að drekka, skortir hann aldrei ástæðu til að lialda því áfram. Menn
drekka, þegar þeir skilja, og þeir drekka, þegar þeir hittast aftur; þeir
drekka, þegar þeir eru soltnir, til að sefa hungrið, og þeir drekka, þegar
þeir em saddir, til þess að auka matarlystina; þeir drekka til þess að hita
sér, þegar kalt er, og þegar heitt er, drekka þeir til að svala sér. Þegar
þeir eru syfjaðir, drekka þeir til þess að halda sér vakandi. og þgar þeir þjást
af svefnleysi, drekka þeir til þess að geta sofnað. Þeir drekka, þegar illa
liggur á þeim, og þeir drekka, þegar vel liggur á þeim. Þeir drekka, þegar
barn er skírt, og þeir drekka, þegar gamalmenni er jarðað. Þeir drekka
til að gleyma áhyggjum sínum, sorgum og neyð. Þeir drekka til þess að
losna við leiðindi og margs konar böl og þeir drekka til þess að fá nægilegt
hugrekki til að — svipta sig lífi!“ (Frá Áfengisvarnarráði).