Kirkjuritið - 01.01.1960, Blaðsíða 46

40
IiIRKJURITIÐ
konservativen Kreisen). Þess þarf þó að gæta, að nýbreytnin
hefir verið smávirkari í sveitum en kaupstöðum. Næst eftir
bændum komu launastarfsmenn (die Angestellten), þá v'erka-
menn og svo sjálfstæðir atvinnurekendur með 42% já fyrir ný-
tízku kirkjur, og svo síðast embættismenn með aðeins 34% já
fyrir nýt. k. En sveitirnar voru í annari röð. Embættismenn
höfnuðu þó hlutfallslega mest, þá verkamenn, sveitafólk, starfs-
menn, en sjálfstæðir atvinnurekendur hafa fæsta neitendur.
Annað hvort veigra þeir sér við að svara af duldum ástæðum
eða hafa rætt málið mest og eigi rætt það út.
Þeir tekjuhæstu (800 DM og þar yfir) segja 53%, að þeim
falli við nýja stilinn og síðan koma þeir lægst launuðu (250 DM
og minna) með 47% jákv. fyrir hann, en svo aftur röðin eftir
tekjum niður á við, 600—800, 400—600 og 250—400 síðast og
hafa líka hlutfallslega flest nei.
Eftir því hvar fólkið bjó sögðu þeir, sem bjuggu í smástöðum
(2000 íbúar og minna) 49%, að þeim líkaði við nýbreytnina og
líka í stöðum með 10.000—100.000 íbúum, en í gömlu smá-
borgunum með 2—20.000 íbúum voru flestir meðmæltir, þ. e.
íbúar þeirra staða, sem minnst sködduðust í stríðinu og gaml-
ar kirkjur standa margar í. Samt eru neitendur flestir hlut-
fallslega í stórborgunum, þar næst sveitaþorpum, síðan smá-
borgum og fæstir í millistærðarborg.
Þeir, sem stöðugt sækja kirkjur, sögðu 56%, að þeim geðj-
aðist vel að nýjum stíl, en 11%, að þeim mislíkaði hann. En
þeir, sem nálega aldrei fara í kirkju, sögðu 22% að þeim mis-
líkaði hann.
Þannig má segja, að þeir, sem jafnaðarlega sækja kirkju og
eru í sambúð við nýjar leiðir í bygginrastíl, greiði atkvæði
með þeim, en ekkikirkjugöngufólk móti. Ennfremur virðist
unga fólkið og menntafólkið vera hlynntara nýjum tilraunum,
og einfaldir og aldnir hafna þeim fremur. Eigi má gleymast,
að hversu vandlega og kerfisbundið sem athugun fer fram
með skoðanakönnun, fæst samt eigi sú eina rétta niðurstaða
eða heimsskoðanalegur skilningur né listrænn dómur í svo við-
kvæmu máli, sem höfðar bæði til tilfinninga og trúarkennda.
Gísli H. Kolbeins.