Kirkjuritið - 01.05.1961, Blaðsíða 7

KIRKJURITIÐ 197
og enn stendur sókn hans yfir, sú, sem miðar að því, að Guðs
ríki drottni og dauðans vald þrotni að fullu.
Það er löng leið frá Korintu til Grímseyjar, liér um bil sú
lengsta, sem farin verður beina línu innan mæra þessarar
heimsálfu. Og margar eru aldirnar í milli. Þúsund árum eftir
daga Páls var vorblærinn hlýi og góði kominn hingað, Jón
hiskup Ögmundarson, sá blessaði maður, setti hér kirkju og
vígði liingað prest. I þúsund ár liefur Drottinn Jesús Kristur
átt söfnuð í Grímsey, í þúsund ár hefur liann vígt hverja vöggu
og signt hverja gröf og verið sigurvonin og siguraflið í stríði
kynslóðanna. Einn var æ hinn sami frá kyni til kyns, liinn
þríeini, góði Guð.
Og nú í dag er viðburður að gerast í þessum söfnuði, sem
niarkar spor í sögu lians. Orð postulans brúa aldir og allan
fjarska um leið og þau birta leyndardóminn í lífi kirkjunnar
frá öndverðu og til þessarar stundar.
Mismunur er á náðargáfum, en andinn hinn sami. Andinn
lieilagi, sem faðirinn sendi í Jesú nafni, fæddi kirkjuna á
fyrstu hvítasunnu og fæðir allt, sem er með lífi í söfnuði Guðs.
Hann fyllir helgidóminn með sínum hljóðu áhrifum svo að
þú finnur að þar er heilagt inni, þar er Drottinn í nánd. Hann
snertir hugann og lýkur hjartanu upp, svo að ljósið, sem býr
í orði Krists fái skinið þar inn. Hann stýrir tungu móðurinn-
aG þegar hún bendir barninu á bróðurinn bezta og barna-
vininn mesta, hann er að verki hverju sinni, sem mannssál
finnur frelsið og friðinn í Jesú Kristi. Hann gaf oss hvert lífg-
andi, vekjandi orð, sem vitnar um Krist og hjálpræðið í hon-
um. Hann gaf oss sálma sr. Hallgríms og sr. Péturs Guðmunds-
s°nar. Mismunur er á náðargáfum hans, þær eru óendanlega
fjölbreyttar, auðsuppsprettan er ótæmandi, og þó eilíflega ein
°g söm.
Og af þessu leiðir að mismunur er á embættum í kirkju
hins eina Drottins, Jesú Krists. Orðið embætti, sem notað er
1 voru íslenzka Nýjatestamenti, er á frummálinu diakonía, en
þaðan er orðið djákni komið inn í íslenzkt mál. Diakonos,
sem varð djákni á íslenzku snemma á öldum, þýðir þjónn.
Páll segir m. ö o.: Þjónsstörfin í söfnuði Guðs eru margvís-
leSh og svo lilýtur að vera í lifandi og starfandi söfnuði, því
hf og starf krefst tækja, og einum er þetta ætlað, öðrum liitt.