Kirkjuritið - 01.05.1961, Blaðsíða 45

KIRKJURITIÐ
235
ar, þá mun liún síðar finna ábyrgð sína gagnvart öðrum og það
tillit, sem þeim ber. En þannig ætti íslenzka kirkjan alltaf að
bera sitt merki, frjáls og hrein, án alls trúarbroka og þröng-
sýni.
Árelius Níelsson.
Ur bréfi til biskups
Bænadagurinn var hér ínjög ánægjulegur. Kraftur hans var uiér uug-
Ijós. Eg fann Jiað strax og ég fór fyrir altarið. Mikil helgi og innri friður
fylgdi honura. Messurnar hjá okkur voru háðar vel sóttar. Fólkið hefur
begar vanizt á, að telja daginn í tölu hátíðisdaga. Og menn hafa talað
við niig ura liið stóra hlutverk hans í trúarlífinu. Það er niikils vert, að
hann skyldi auglýstur, eins og þú gerðir. Yið ineguin áreiðanlega athuga
hvert gildi það hefur að auglýsa messurnar. Auglýsing uin eina niessu, ein-
hvers staðar á landinu, er uni leið hvatning til allra safnaða að sækja
kirkju. Þetta hænarefni var tíniahært, rajög athyglisvert.
Pétur Sigurgeirsson.
Sá, sem á ljósið innra með sér getur unað í kolamyrkri, eins og um
liábjartan dag væri.
En sá, sein hýr yfir rayrkri sól og illskuhugsununi gengur, líkt og uin
nótt væri, í hádegissól.
Hann er sjálfur sín eigin rayrkvastofa.
Milton.
Ef vér gætuin lesið hjörtu inargra þeirra, seni verða á vegi voruui,
niyndum vér vera þeiiu inildari og afsaka það, sein oss virðist kynlegt
eða forskrúfað í fari þeirra.
J. R. Miller.
Hafir þú niisst trúna á ínannlegl eðli, aðgættu þá hvað er að sjálfuni
þér.
Allen.
Þrófraun kærleikans er ekki hvaða kröfur hann gerir, heldur hvað
þann er fús til að vera án.
E. B. Custer.