Kirkjuritið - 01.05.1961, Blaðsíða 29

KIRKJURITIO
219
Vissulega stefndi hinn mikli höfuðsmiður luerra og liefur
ætlað mannkyninu vegsamlegra Iilutverk en að vera aðeins
æðsta skepna jarðarinnar, grimmasta og glæsilegasta dýrið.
Hann liefur ætlað mönnunum að vaxa upp í ríki andans og
verða guðsböm, þar seln ánauð forgengileikans nær þeim ekki
framar. Guðsmyndin var gefin mönnunum í öndverðu, eilífðin
var lögð þeim í brjóst, eins og blómið hulið í fræinu. En vet-
urinn er stundum langur og myrkur, og sumarið lætur sín lengi
híða.
Endurlausnin
Allt þetta var Páli postula ljóst: Öll skepnan stynur, segir
hann, í ánauð forgengileikans og bíður eftir sonarkosningunni,
endurlausn líkama síns. Þessi endurlausn þarf vitanlega ekki
að vera bundin við dauðann, eins og sumir hafa viljað skilja
orðin. Endurlausn á sér stað, þegar mennirnir verða gansýrð-
ir af anda Jesú Ivrists. Þá hefst nýtt líf, þá kemur sumarið.
En þegar vér nú lítum í kring um oss í veröldinni og sjáum
ekki annað en viðsjár milli þjóða, valda-refskák og æðislegt
hervæðingarkapplilaup, með hverju móti getum vér þá verið
kjartsýn, hvernig getum vér þá trúað á endurlausnarstundina
Aðeins með einu móti og því sama, sem lærisveinar frum-
kristninnar gerðu það. Vér verðum að trúa á endurkomu Drott-
ms! Einungis þannig verður ríkið stofnað, svo að það geti
staðizt um aldur og ævi.
Endurkoman
En þetta þýðir, að nýr skilningur verður að vakna, ný menn-
ing að fæðast, sem trúir á guðlega hluti engu síður en jarð-
neska. Aftur verða þjóðirnar að fara að trúa á hann, sem send-
ur var á jörðina til lijálpræðis og frelsis, ef þær vilja lífi halda.
Ef vér liættum að líta eingöngu í kring um oss eftir meiri og
stórfenglegri vélum, eins og nú hefur verið gert um hríð, og
skiljum, að umfram allt er oss þörf á að líta upp, liorfa til þess,
sem guðdómlegt er, horfa á mannkynsfrelsarann, fyrirmyndina
ntiklu og eilífu, opinberun Guðs á jörðinni, þá er von til að
endurlausnin komu.