Kirkjuritið - 01.05.1961, Blaðsíða 22

212
KIRKJURITIÐ
trúarlegu tilliti. Þess vegna er kirkjulífiS víðast livar í Evrópu
eins og sinufláki.
En ef lífið er ekki nema 70—80 ár og menn eru ekki nema
röskan helming af því í fullu fjöri, er þá ekki hræðilegur mis-
skilningur að eyða því að hálfu í nám, sem mörgum er til mik-
ils erfiðis og oft til sárra leiðinda að einhverju leyti, og óvíst
að komi nema sumum að nokkru gagni, þótt þeir ljúki því?
Ætti ekki að gefa þeim lengri tíma og betri færi til að njóta
lífsins á einfaldan og tiltölulega þægilegan liátt?
Og hvernig verður þá varið að drepa menn, þótt það sé í
þágu föðurlandsins og komandi kynslóða? Hvað getur j)á ver-
ið ríkara lífskröfu einstaklingsins?
Mér finnst óneitanlega feður vorir hafi hugsað rökréttar í
Jjessum málum. Þeir gengu út frá að vér ættum að lifa ævar-
andi eftir dauðann. Þess vegna skipti það ekki liöfuðmáli í
j)eirra augum hve lengi var lifað liér. Ef vel var lifað þá var
nóg lifað.
Og })eirra fræðsla heindist J)ar af leiðandi framar öllu í j)á
átt að vekja hjá J)eim ungu löngun til að afla sér verðmæta, seni
hvorki mölur né ryð fengi grandað. Að vera góðir og dyggðug-
ir. Enda reynd J)eirra og vissa sú, að guðsmaðurinn væri líka
— ef liann væri })að með sannindum — bezti þegninn, livaða
stöðu sem hann gegndi.
Ef svo er líka, að vér eigum nóg líf fyrir höndum, er ekkerl
um J)að að sakast, þótt vér stundum langt nám og deyjum jafn-
vel frá J)ví. Þá getum vér sennilega notið þess samt með ein-
hverjum hætti. Og þá er að vísu ekki lieldur unnt að verja
stríð né afsaka aftökur, en sá drepni á þó sína uppreisn í
vændum og vegandinn einnig sína uppskeru.
Ég er nú svo gamaldags, að ég hallast eindregið að þessuin
skoðunum.
Hvernig á aff svara spurningum barnanna?
I septemberhefti Kirke og Kultur 1960 er skemmtileg grein
um hvernig eigi að svara börnum, er þau spyrja um trúarleg
efni. Prestur og lærð kona segja álit sitl á þessu. Eins og alHr
vita, spyrja börn oft margs og geta komið foreldrum sínuni
og öðrum í bobba. Stundum vita þeir fullorðnu l)látt áfram