Kirkjuritið - 01.05.1961, Blaðsíða 44

234
KIRKJURITIÐ
ar, sem gera þær ófrjálsar ævilangt, og villa þeim sýn gagn-
varl helgum réttindum annarra manna og tilliti til þeirra líkt
og enska klerkinum í Dómkirkjunni.
Þar verður því fyrst og fremst að kenna og efla virðingu
barna og unglinga fyrir skoðunum, tilfinningum og helgisið-
um annarra, þótt þær samrýmist ekki okkar venjum og séu
framandi og jafnvel ógeðfelldar. Framar ber að hlýða Guði
en mönnum og Guð er Drottinn friðar og samræmis en ekki
ófriðar og sundrungar. Barnið og unglingurinn þarf að kunna
glögg skil á umbúðum og kjarna. Ef umbúðirnar um kærleik-
ann eru lítilsvirðing eða fyrirlitning ber umsvifalaust að bafna
þeim. Síi andakt og lotning, sem fram kemur í framandlegum
belgisiðum er meira virði en atböfn sú eða látbragð, sem þeim
er samfara. Slíkur skilningur er sérstaklega nauðsynlegur nú
á dögum hinna löngu og tíðu ferðalaga um framandi lönd með-
al alls konar þjóða, sem bver hefur sína aðferð við guðsdýrk-
ef svo má að orði komast.
Ennfremur verður að innræta þann skilning, að trúarbrögð
og helgisiðir eru beilög sérréttindi einstaklingsins, unz bann
sjálfur finur bvöt til breytinga. Þótt ólík séu klæðin er líkam-
inn binn sami. Þótt bið ytra sé ólíkt er Kristur binn sami, sé
anda bans gætt í kærleika og krafti. Og fátt er anda bans fjær
en sundrung og ofstæki, sem oft leiðir af sér liatur og óvild,
deilur og alls konar böl og ofsóknir.
Það er óbjákvæmilegt að kenna um hinar ýmsu leiðir
kirkjudeilda og trúflokka, en það má ekki gera það með
hroka og gagnrýni gagnvart öllu og öllum, sem ekki eru á sömu
línu í trúmálum. Það eflir þröngsýni og smásálarskap, þennan
Farisealiátt, sem sagði: „Guð, ég þakka þér, að ég er ekki eins
og aðrir menn“. Hvarvetna skal leitast við að finna einingu
í margbreytni. Og alltaf skyldi í huga böfð orð meistarans:
„Af ávöxtunum skuluð þér þekkja þá“. Og sannfæring trúar-
innar þarf alltaf kristilegt umburðarlyndi í ágreiningi gagn-
vart þeim, sem fundið liafa aðrar leiðir. Það má aldrei líta á
])á sem andstæðinga eða óvini eða þá tilefni til umvöndunar
og afturlivarfs, þar sem áberzla er lögð á að snúa þeim á sitt
mál. Þeir eru fyrst og fremst manneskjur, sem liafa rétt til
sinnar sannfæringar og bana ber að virða.
Geti kristilegt uppeldi eflt slíkan anda meðal yngri kynslóð-