Kirkjuritið - 01.05.1961, Blaðsíða 8

198
KIRKJURITIÐ
Þjónsheitið var ekki virðingartitill á dögum Páls, það var
auðkenni lítilmótlegrar stéttar. En í eyrum kristinna manria
var það tignarheiti. Sjálfur Frelsarinn liafði lielgað það. Hann
var þjónninn. „Guðs einkason gjörðist vor þjón þá græddi
liann mein og kvíða“. Eg er á meðal yðar eins og sá er þjónar,
sagði liann, og sá, sem vill vera fremstur skal vera allra þjónn.
Og Iiver var þjónnsta lians? Að flytja orðið frá Guði, boðskap-
inn um kærleik lians, orðið um sýknun sekra, nýtt líf og eilíf-
an sigur. Að hjálpa, líkna, leggja sína lielgu liönd á eyrnsli og
undir líkama og sálar, veita hryggum liuggun, veikum styrk,
hrelldum frið. Og allt þetta, alla þessa þjónustu innsiglaði
hann með fórn sinni á krossi. Því að Mannsins sonur var kom-
inn til þess að þjóna og láta lífið til lausnargjalds fyrir oss,
hann einn fyrir oss alla. Og hann vildi halda áfram að þjóna,
halda áfram að gefast mönnum, tala til þeirra lífsins orð,
græða meinin, gera þá vitandi um föður sinn himneskan og
eilífa köllun sína, gera þá að börnum Guðs og systkinum inn-
byrðis. Þess vegna er kirkjan til. Ég er á meðal yðar eins og
sá, er þjónar, meðal yðar í kirkju minni, í samfélagi játenda
minna, alla daga, allt til enda veraldar. Þetta segir Kristur,
liinn lifandi Kristur, segir það í dag. Og þótt mismunur sé
á þjónsstörfum í kirkju hans, þá miða þau öll að einu. Þau
eru lijálparþjónusta Krists sjálfs við oss mennina, sem liann
elskar. Og í lieilagri skírn erum vér allir vígðir til þeirrar
vegsemdar að bera mynd Guðs sonar, sem gjörðist þjónandi
bróðir vor. Kirkja Jesú Krists er flokkur bræðra og systra,
þar sem einn á að styðja annan til þess að hlýða og fvlgja og
líkjast honum, og bera honum vitni í verki og orði. Og til
þess að árétta þessa almennu köllun allra kristinna manna
og hahla henni vakandi liöfum vér kennimenn í kirkjunni,
sérstaka þjóna, sem eru „teknir frá Guði til handa“, eins og
segir í Postulasögunni, menn, sem Drottinn gefur söfnuði sín-
um til þess að gæta logans á helgum arni hans, glæða neistana.
Þjónusta lieitir á kirkjunnar máli frá fornu fari embætti, en
það er samstofna orð við ambátt, hugmyndin á bak við m. ö.
o. sú sama og enn er gegnsæ í orðinu djákni, aðeins er hún
tjáð með ennþá sterkari líkingu, svipað og þegar Hallgríjnur
segir: Kóng minn, Jesú, ég kalla þig, kalla þú þræl þinn aft-
ur á mig. Kennimannsþjónustan í kirkjunni er að grundvallar-