Kirkjuritið - 01.01.1965, Side 49

KIRKJURITIÐ
43
mn árið 1000, sennilega meir að nafni en í rann. Það er liugar-
far hins Jieiðna víkings, sem löngum situr í öndvegi í sál lians.
Höfðingskap sinn liugðist liann verja með því að liefna grimmi-
lega þess, er hann taltli gert á liluta sinn. En hið stöðuga erfiði
hefndarinnar verður honum mæðusamt. Hann kemur að vísu
fram ýmsum liefndum, en vex ekki af þeirn, livorki að ytra áliti
ne mnra friði. Svo kaldur gerist liann innan, eins og Einar Jjróð-
lr hans komst að orði, að fremur en fá eigi komið fram liefnd-
uni á þeim, er liann á sökótt við, gerir hann sig Jíklegan til að
Itrenna inni konu sína og son að Gnúpafelli, er hún vill ekki
ut ganga. Sóttu og að lionum erfiðir draumar, er lengra leið á
ævina, ef Ljósvetningasaga skýrir rétt frá, og aldrei varð Jion-
Uln hefndin liamingjusæl, þótt liann væri annars liöfðingi mik-
>11 á ýmsa lund.
Kyjóljur halti
Nokkuð líkt var ástatt um Eyjólf son lians, sem annars var
vaskur maður og aðsópsmikill. Enginn var hann jafnaðarmað-
ur framan af ævi og liefndin var honum þá löngum rík í luiga.
En er Iiann eltist, gerðist hann spaklátari, og fór svo að lokum,
er liann Iiitti fjandmann sinn á Kili og átti í öllum liöndum við
•'ann, að hann sleppti honum ósködduðum. Þá mæltu nienn
lians: „Verið hefur þú stundum snertibráðari“. En Evjólfur
svaraði:
^Eigi skal launa svo Guði, sem hefur á séð vandræði vor“.
Lýsa þessi orð batnandi manni, sem kristindómurinn er far-
tnn að orka á.
^ ar GuSmundarson, þó góSur vcrri
f*ó að liefndarhugsunin væri rík með Möðruvellingum sum-
uni hverjum, rennur líka í ætt þeirra annar straumur mikillar
"‘ifu gmennsku.
Koðrán hét bróðir Eyjólfs, drengur liinn bezti og allra manna
vmsælastur. Reyndi hann að forða vandræðum og stilla til frið-
ar °g vægði hvarvetna fyrir ofsa bróður síns. Hann lagði gott
til allra mála.
í*egar Eyjólfur bróðir lians barðist við Ljósvetninga hjá Ka-
kalahóli, fór hann þangað með liðssafnað til að reyna að afstýra