Kirkjuritið - 01.01.1965, Síða 76

70
KIRKJURITIÐ
Þú varst orfjanisti li já föður þínum við messugjörðir, eða var
ekkisvo?
Jú. Ég hóf að læra orgelspil lijá frú Önnu Beneiliktsson á
Isafirði, er ég var enn innan við fermingu. Tók ég þá fljótt við
organleikarastarfinu við kirkjur föður míns og Iiafði hug á að
koma upp söngflokki við kirkjurnar. Góðir söngkraftar voru
innan urn. Er mér sérstaklega minnisstæð sönghæfni systkin-
anna á Uppsölum í Seyðisfirði, sem sungu við Eyrarkirkju. Þá
var liljóðfærasláttur í fyrstu gerð í kirkjunum, sem þótti góð og
kærkomin nýjung lijá hinu yngra fólki, en göinlu mennirnir
sumir voru annars sinnis. Þeim fannst liljóðfærið spilla öllum
söng. Meira að segja var organleikurinn einum bónda slík raun,
að hann kvaðst heldur vilja hafa með sér bolakálfinn sinn í
kirkjuna og láta liann taka undir sönginn heldur en orgelið;
svo fór það í taugarnar á lionum. Menn vildu syngja hver með
sínu nefi sem svo er kallað og þótti þvingun að þurfa að fylgja
hljóðfærinu. Það mun mestu liafa ráðið. Sérstaklega var það
líka áberandi, að rnenn kunnu ekki við nýju sálmalögin, sem þá
fóru að tíðkast.
Faðir niinn húsvitjaði alltaf árlega prestakall sitt, lieimsótti
þá bvert heimili. 1 seinustu húsvitjun hans flutti ég liann út í
Álftafjörð. Var hann þá farinn mjög að lieilsu, en þetta skyldu-
starf vildi hann alls ekki láta falla niður, þótt á fallanda fæti
væri.
Faðir minn hafði mikla útgerð í Vigur. Hann átti lilut í tveim-
ur sexæringuin og minni báti. Var þá ýmist lieimræði úr Vig-
ur eða róið frá Bolungarvík, sem þá tíðkaðist mjög við Djúp á
þeim árum. Hélst þessi liáttur fram á mín búskaparár í Vig-
ur. Hafði ég einnig útgerð þar og stundaði sjóinn þá og áður,
enda hneigður fyrir sjóinn. Var veiðiskapur hvers konar mér í
blóð borinn, enda heillaði vornóttin oft og Djúpið fengsælt á
þeirn árum bæði að fiski og smáhveli, sem ég veiddi nokkuð, en
á seinni árum liafa búskaparhættir breytzt. I mannfæð nútím-
ans getnr bóndinn ekki stundað útgcrð jafnfætis búskapnum,
(iví er hún dauðadæmd með sama hætti sem áður var. Mann-
fæðin í sveitunum er orðin slík, að fclk kemst tæplega að heim-
an frá sér, það á nokkurn þátt í fámenni við messur í sveitum
landsins.
Nú er ég löngu liættur að spila undir söng við guðsþjónustur.