Kirkjuritið - 01.01.1965, Side 82

76
KIRKJURITIÐ
einum manni jiar sem liundrað manns væru í liættu staddir. En
jiað er í þessu sambandi léleg huggun.
Síðustu áratugi liefur ýmislegt gerzt, sem liefur orðið til jiess
að styrkja aðstöðu kristinnar kirkju, auðvelda henni að hlýða
skipun Drottins um að gera allar þjóðir að lians lærisveinum.
Samgöngur eru þúsundfallt betri en þær voru fyrir fáum ár-
um, svo er m. a. flugtækni fyrir að þakka. Hinn mikli fjöldi
tungumála, hefur flestu fremur tafið útbreiðslu kristinnar trú-
ar. Nú miðar vel að ryðja þeirri miklu liindrun úr vegi, að svo
miklu leyti sem mögulegt verður. — Til þess að gefa hugmynd
um hverja þýðingu það hefur, skal þess getið, að' á Jiessu ári
bætti lútherska útvarpsstöðin við sig nýju tungumáli, liinu 16.
á dagskránni, en Jiað var hindí. Það þýðir fræðilega möguleika
til jiess að gera útvarpsefnið skiljanlegt 15 milljónum manna á
Indlandi í viðbót.
Útvarp er slíkt undratæki að það, með 300 þús. km liraða á
sekúndu, skilar þeim boðskap, sem ldjóðnemanum er aflientur,
til viðtækja á sömu bylgjulengd, hvar sem hlustendur eru stadd-
ir, hvort lieldur heima hjá sér, á vinnustað eða í sjúkraliúsi, og
verður með tímanum þáttur í daglegu lífi Jjeirra.
Útvarp er hið nýja málgagn kristinnar kirkju, með meiri
möguleika til að ná til alls mannkyns en við enn getum áttað
okkur á.
Raddir útvarpsins liljóma í afskekktum og óhrjálegum jjorp-
um engu síður en nútíma stórborgum, jiær berast til strjálla
byggða lieimskautalanda og dreifðra mannabústaða í frumskóg-
um og brennlieitum auðnum hitabeltisins til kóraleyja Kvrra-
liafs og Islands nyrzt í höfum.
Ósjaldan mun rödd útvarpstækisins vera betur tekið einmitt
fyrir jjað, að víðsfjarri er að flutningsmaður sé sýnilega nálæg-
ur, livorki sjáist litarliáttur hans eða látbrigði.
Islendingur er búsettur var í Arabíu skrifaði heim jiaðan, að
liann liefði ferðast í stórum áætlunarbílum fullum af Aröbum.
Útvarpið glumdi látlaust unz bílstjórinn skrúfaði fyrir og sagði:
„Nú skulum við hlusta á þína stöð“. Næsta hálftíma hlustuðu
allir á Rödd fagnaðarerindisins, og virtust kannast við liana. —
Hefðu nú jieir, sem suður í Addis Abeba töluðu og sungu í út-
varpið jiar, verið komnir þarna inn í bílinn, er mjög ólíklegt
að jjeir hefðu fengið orðið eða á ])á verið lilustað.
J