Kirkjuritið - 01.01.1965, Blaðsíða 100

94
KIIiKJUIlITlÐ
viiV, og hlýtur þuií að verða því fólki til ánægju, seui liefur sótt þangað
guð'sþjónustur og átt þar dýrmætar liænastundir. I slíku liúsi, þar sem fólk
hefur lengi koniið sainan til guðsþjónustu, í gleði og sorguin, liýr niikil
helgi, sem andinn einn finnur þótt efnisaugu sjái ekki.
Eftirfarandi upplýsingar utn kirkjuna fékk ég hjá Þór Magnússyni, forn-
niinjafræðingi:
Kirkjuhvammskirkja í Vestur-Húnavatnssýslu var reist 1882, og sá Stefán
jónsson snikkuri frá Syðstahvaninii, síðar hóndi að Kaguðarhóli á Ásum,
um smíðina.
Ymsum göinlum sóknurliúum þótti illt ef kirkjan yrði rifin að nauðsynja-
lansu, og því var efnt til samskota til viðgerðar henni, og hafði Guðmundur
Hraundal tannsmiður frá Gröf á Yatnsnesi forgöngu uni það mál. Sumarið
1964 var hafizt handa um viðgerðina og gert við grunn og ytra hyrði, svo
og þak og turn, og verður vonandi liægt að ljúka viðgerð kirkjunnar allrar
að sumri. Framvegis verður kirkjan svo undir vernd og umsjá þjóðminja-
varðar, og verður hún varðveitt sem byggingarsögulegur minjagripur, en þó
verður liún áfram lieimil söfnuðinuni til fullra afnota, enda mun kirkju-
garðurinn verða notaður framvegis sem liingað til.
Það er leitt til þess að vita, hve gömlu, íslenzku timburkirkjunum er yfir-
leitt lítill sómi sýndur, en margar grotna þær niður í hirðuleysi. Þessar
kirkjur eru margar hverjar einstaklega stílhreinar og smekklegar byggingar,
þótl einfaldar séu, en fæstum þeirra er lialdið við sem skyldi, og er ending
þeirra eftir því. Hins vegar kostar viðgerð á timhurkirkju sjaldan nema
hrot af hyggingarverði nýrrar steinkirkju, sem reynist fámennum söfnuði
oft mikil og löng byrði, auk þess sem liinar nýrri steinkirkjur standa hin-
um gömlu trckirkjum oftast mjög að haki um fegurð. Þetta er atriði, sem
hefur ekki verið athugað sem skyldi, og söfnuðunum hefur ekki verið hent
á þau menningarverðmæti, sem oft felast í liinum gönilu og einföldu kirkj-
um í sveitum landsins. Nú er haldið dauðahaldi í þær fáu torfkirkjur, sem
eftir eru, og reynt að lialda þeim við með ölliini tiltækilegum ráðum, en
hætt er við að menn vakni ekki til skilnings um hið merkilega minjagildi
trékirknanna, fyrr en þær verða langflestar horfnar.
Jósefína Helgadóttir.
Gjajir til Garóskirkju í Kelduliverfi. — Á árinu 1964 hafa Garðskirkju
verið færðar þessar gjafir: — Þorgeir Kristjánsson, Húsavík, gaf kr. 5000,00,
til minningar um Sveinbjörgu Valdemarsdóttur, er andaðist á síðastliðnu
ári. Skal verja þessu til að kaupa ljósakrónu í kirkjuna. Sveinbjörg var um
árabil húsfreyja í Garði og sá þá um að hirða kirkjuna, sem hún gerði mjög
vel, og kirkjugestum veitti hún af mikilli rausn. — Þá var, hinn 8. nóv. við
háliðlega inessu, aflient af sóknarprestinum, séra Páli Þorleifssyni, orgel,
(liarmonium), minningargjöf um hræðurna frá Hóli, Óla, Þorstein og
Imlriða Sigurgeirssyni, er létust haustið 1962. Gefendur eru systkini þeirra:
Þuríður, Birna, Sigríður og ísak ásamt Sigurbjörgu Isaksdóttur frænku
þeirra. Orgelið er vandað og gott. Á silfurskjöld, sem festur er við það, eru
grafin nöfn þeirra hræðranna, og nöfn gefenda. Þeir hræður voru í kirkju-
kór Garðskirkju, og Iiöfðu báðir yndi af söng og hljóðfæraslætti. Þessi gjöf
er því sérstaklega kærkomin kirkjukórnum og söfnuðinuin. — Eg vil, fyrir