Kirkjuritið - 01.10.1965, Qupperneq 7

KIRKJURITIÐ
389
sem borið var fram til skírnar og samúðarfullur bringur sleg-
inn um kistu bins látna, er til moldar var borinn. Menn upp-
byggðust sameiginlega við söng og túlkun beilags orðs og er i'it
var komið var ræðst við, inenn blutn styrk liver frá öðrum og
misklíð gjarnan drepið á dreif. Þannig hefur það verið í gegn-
nm alla söguna og cr enn út um byggðirnar.
En jafnframt þessu varð kirkjan einn sterkasti baklijall
hvers konar menningar innan þjóðlífsins. 1 skjóli liennar þró-
aðist að nokkru sú sagnritun, sem fræg er orðin. Að öllnm
slíkum menningarverðmætum þarf að lilú áfram í livaða mynd,
sem birtast, og varðveita þaiinig samband milli gamals og nýs.
En enginn getur lokað augum fyrir því, að á skömmum tíma
er sem bylting liafi gerzt í þjóðlífinu, sem raskar mörgn því,
er áður var talið tryggt. Straumur fólks til þéttbýlis kallar á nýtt
skipulag einnig innan kirkjunnar. Við blasa vandamál á fjöl-
niörgum sviðum. Hvernig getur kirkjan treyst aðstöðu sína til
boðunar fagnaðarerindisins á tímum jafn örskreiðra breytinga?
Hér þarf nýrra aðgerða við, samstarf fjölda fórnfúsra lianda
að koma til, ef vel á að fara.
En livort sem er í sveit eða bæ, þá er grundvöllurinn sá
saini, sem byggja þarf á, Jesús Kristur, sonur hins liæsta. Hin
eib'fu sannindi orða lians þurfa að streyma eins og svalandi
Hnd inn í b'f hverrar kynslóðar. Þau eru liverjum sem opinn
faðmur miskunnar og náðar. 1 livert sinn sem vér opnum N-tm.,
er sem liann komi til móts við oss í mætti sínum og dýrð. Og
hver guðsþjónusta er lielguð af anda lians og föðurins, sem
sendi liann. Sá andi á að leiða þá kynslóð, sem byggir þetta
iand nú sem fyrr, opna fyrir henni leyndardóm trúarinnar,
leggja bornsteina þeirrar menningar, sem vara mun, senda
varÖmenn til að vaka yfir mikilsverðum lífsverðmætum.
Segja má, að nú séu veður nokkuð válynd í trúarefnum, sem
i*ðru. Lífsskoðun að loknum síðasta hildarleik öll í molum.
En liafa ekki livassir stormar fyrr blásið um turna og veggi
helgra dóma?
Gjörningaveður efnishyggjunnar hófst áður en nítjánda
eldin var öll. Þá áttu vísindin að geta leyst trúna af hólmi. Og
ennir enn eftir af þeim bugsunarliætti meðal fjölmargra.