Kirkjuritið - 01.02.1967, Blaðsíða 3

^nar Einarsson, djákni:
Fjallið helga
Þjóð er svo frumstæð, að henni sé ekki í blóð borin trú
e gidónia. Og það er einmitt þessi meðfædda helgidómatrú,
l'"111 er uPl>spretta og undirstaða allra trúarbragða. Helgidómur,
Vort seiu hann birtist manni, dýri, himintuglum eða steini,
7Ur þeim er á liann trúa, öryggi. Jafnvel þótt hann sé
j\jlll°Ur óhitnr“, sem kallað er, er liann samt dulinn persónu-
I sem Jieitið er á til stórræða og ýmissa ákvarðana og vona,
"vilaun er móðurfaðmur, sem flúið er í þegar allt urn þrýtur.
argar sagnir eru til urn lióla, kletta og tré, þar sem álfar
g aðrir góðir vættir bjuggu og veittu þeini er leituðu á náðir
) J.3 margskonar aðstoð og hjálp í raunum, en gátu líka verið
sen Y 1 ilorn taha, væri á hluta þeirra gert. Staðirnir þar
gtag. hessir góðvættir áttu heima urðu því fullkomnir helgi-
II þeim er á slíka vættaliylli trúðiT, livort sem um náðhelgi
u'h fUtlile^i (,,tahu“) var að ræða. Alkunn er frásögn Land-
a okar um Þórólf Mostarskegg og frændur lians, að þeir
jlej U Helgafell við Breiðafjörð að heilögum stað. — „Svá var
0 lnikil á fjallinu, at engi maðr mátti þangat óþveginn líta
s^u mátti þar kviku granda,, hvártki fé né mönnum, nema
* þlypi á braut. Þat var trú þeira Þórólfs frænda, að þeir
V-at 11 1 fjallit.“ Þannig segir Landnáma.
g f. VOm þessir menn börn síns tíma, sem vonlegt var; en
i r * ekki hetur séð, en að Þórólfur liafi gengið manna Iengst
þekktU læfri trúarhelgi. Jafnvel Muliamedstrúarmenn, sem
þeir )lr ?FU ^rir mjuS formfasta, klassíska staðhelgi, svo að
hið'. IUei^Ía höfuð sín í áttina til Mekka og Medina, er þeir
J tst fyrir, hvar sem þeir eru staddir, ganga þó að líkindum