Kirkjuritið - 01.02.1967, Blaðsíða 11

KIRKJUR ITIÐ
57
ljns nafni eins forföður lians, er átt liafði heima í fæðingar-
S'eit ilJns. Sá liinn sami hafði sezt niður og bundið skóþveng
jlnn’ er aðrir lögðu á flótta, og kvaðst ekki mundu komast
eini um kvöldið, þótt liann rynni. Þessi liugsun nægði til
I ess að hleypa kappi og kjarki í liinn íslenzka æskumann á
tllttugustu öld, því að í raun og veru var líf sögunnar lians
eiSÍð líf.
Ég er sannfærður um, að hefði íslenzka þjóðin ekki litið
®°SUr sínar í þessu I jósi sem samtíðarinnar líf, þá liefði íslenzka
Pjóðiu ahlrei öðlast dirfsku til að krefjast sjálfstæðis og frelsis.
a< i sem séra Hallgrímur liorfir á, er liann lítur um öxl, sér
ændi Iians Jónas Hallgrímsson framundan á vegi sínum.
væðið ísland farsælda frón og mörg ættjarðarljóð íslenzkra
. 'al<1J frá síðustu öld og fram til síðustu ára bera vitni um
tla söguskyn Islendinga. En svo að ég hverfi aftur til biblí-
llllnar, má segja, að liún beri vitni um samskonar skyn á sög-
!'nf iajá Gyðingaþjóðinni. Próf. Þórir Kr. Þórðarson heldur
I1'1 fram, í grein þeirri, sem ég nefndi áðan, að andlegir leið-
n'^ar þjóðarinnar í fornöld hafi ekki litið á forna sögu þjóðar-
'nnar sem minningar einar, heldur varð kjarni þeirrar sögu
a staðreynd allra tíma. „Saga í ritningunni er þá hókstaflega
Kert annað en vettvangur mannlegs lífs í nútíð og framtíð
Se,n 1 fortíð“ (Bls. 129). Heildarlmgsun Gamla testaméntisins
er
sattmálinn milli Guðs og þjóðarinnar, Sinai-sáttmálinn.
) pm. ^eiur allt í sér, sem Gyðinginn varðar, á sérhverju tíma-
, j 1 sogunnar, köllun Guðs, andsvar mannanna, og um leið sam-
K fétagsvitund þeirra, sem gangast undir lögmál Guðs.
ijastnir menn erfa þetta söguskyn frá Gyðingum og það er
s ráðandi í Nýja testamentinu einnig. Og bæði fornkirkjan
°i' OJÍðaldakirkjan hafa gl ögga tilfinningu fvrir sígildi hjálp-
1,1 ^issögunnar á öllum tímum. Ég er ekki að liahla því fram,
j* ^ristnir menn yfirleitt eða hugsuðir kirkjunnar hafi ekki
laH tilfinningu fyrir framrás sögunnar í sjálfu sér, en fagnað-
aieil,1(jið sjálft, predikun orðsins, framkvæmd sakramentanna,
* °sþjónustan, helgileikirnir, sálmasöngurinn og margt fleira
"! |'1,r glöggt til kynna, að sú saga, sem biblían, og þá ekki
ur Nýjatestamentið, skýrir frá, er samtíðarsaga í lífi safn-
j1 arins, tilbeiðslu hans, siðferði og háttum. Trúaðir menn
'•sta ekki aðeins á frásagnir hihlíunnar, lieldur lifa sig inn