Kirkjuritið - 01.02.1967, Blaðsíða 31

Gunnar Árnason:
Pistlar
' vw>' stpfnur
All
snarpar deilur liafa staðið um lielgisiðina. Eiga prestar þar
lllestan lilut að máli, þótt leikmenn liafi einnig lagt orð í belg,
einkum Andrés Kristjánsson, ritstjóri.
nngan þarf að undra þótt þ essi senna vaknaði og liún sé
1 ur sögunni. Hér er um djúpstætt ágreiningsmál að ræða,
|-ni nauðsyn ber til að sé þrautrætt. 1 ýmsum löndum befur
a< verið á dagskrá í marga áratugi. En nauðsynlegt er að allir
^611 ser skýra grein fyrir því, um livað er deilt og að liverju
stefnt.
JT
'lf C‘ rSt nafa raddir í þær áttir að bér væri verið að gera
“H’alda
ur mýflugu og að kirkjan rifist nú sem oftar um keis-
t'n?1? skegg meðan beimurinn rambaði á beljarj
prom 1 morgu
°g allir meira og minna gengnir af trúnni. Þarna er
Jan öll eins og löngum kennd við prestana og menn lita
a feyndimar að eigin geðþótta. Því fer víðsfjarri að bégóma-
tilliti
kirk
niál
I
kafla
kendí
st°fnun
se á ferðinni.
'iðtali við séra Arngrím Jónsson í Vísi 2. febr. s. 1. segir í
sem ber yfirskriftina: Sísta’ð messa:
. Á það vil ég
greinilega, að J)að er Jjessi búningur messunnar, sem sú
mnan Lútlierska beimssambandsins, sem fjallar um
uíl uuuictoivn iidiiioouiiiiJuiiusiito^ bciii i |miai tuii
a nir kirkjunnar og messugjörð, gerði að tillögu sinni 1958
nreðal annars hingað til lands til athugunar“.
je ltl11 síðar segir í næsta kafla: „Sú nýbreytni, sem ég lief
lller bafa um hönd er þannig rótfest í Lútbersku
Jnnni og raunar í gjörvallri kristni um víða veröld. Og
tel ég vera böfuðkost og meginsjónarmið, að þessi messa