Kirkjuritið - 01.02.1967, Síða 24

70
KIRKJURITIÐ
En skáldið langsýna og vortrúaða lieyrði einnig mildari rödd
að baki háværum bardagagnýnum, blæhvísl í æðandi storm-
inum; og hann sá aðra, fagra og dásamlega framtíðarsýn rísa
úr tímans djúpi. Hlýðum á orð sjálfs hans:
Lágt, en glöggt ég heyrSi hvíslaS. Hug minn vermdi sunnanblœr.
GuSrœnt afl úr geysi fjarlœgS gegnum stríSiS fœrSist nœr.
Hélt á lofti fólksins fána: „FriS á jörSu!“ sást þar skráS.
StríSs og haturs flöggin féllu, fœddist aftur vit og ráS.
HorfSi ég yfir alla jörSu endurfædda. Loksins var
stofnaS Alþing allra þjóSa, öllum málum ráSiS þar.
1 þessum fleygu orðum skáldsins speglast fagurlega og ótví-
rætt hugsjónin að baki Þjóðabandalagsins og Sameinuðu þjóð-
anna. Islenzk samtíðarskáld liafa einnig slegið eftirminnilega
á sama streng í kvæðum sínum. Verður mér á þessari stundu
ofarlega í huga kvæðaflokkur Guðmundar Guðmundssonar,
FriSur á jörSu, sem eingöngu er lielgaður friðarmálunum-
Andríkið og hjartahitinn leyna sér ekki í brennandi bænarorð-
um skáldsins í formálanum að þessum kvæðaflokki hans:
FriSarins guS, in hœsta hugsjón mín,
liöndunum lyfti ég í bœn til þín!
Kraftarins faSir, kraftaverkiS gjörSu:
GefSu mér dýrSar þinnar sólarsýn,
sigrandi mœtti gœddu IjóSin mín, —
sendu mér kraft aS syngja friS á jörSu!
Kœrleikans guS, af sál mér sviptu hjúp,
sjón minni birtu lífsins eymda-djúp,
þaSan, sem andvörp þúsundanna slíga!
Sjá, fœtur þína tárin titra viS,
tindrandi augun mœna’ og biSja’ um friS, —
friSarins dögg á hrjóstrin láttu lmíga!
1 þessum anda er kvæðaflokkurinn allur. Skáldið rennif
sjónum yfir farinn feril þjóðanna, sem oft liefir verið blóðí