Kirkjuritið - 01.02.1967, Blaðsíða 7

KIRKJURITIÐ 53
köstuni oft dýrmætustu verðmætunum í ruslalirúgu, eins og
ííotusópararnir í Rómaborg.
Málarinn mikli, Rafael málaði mynd af geysiháu fjalli; sagt
ei að það sé seinasta verk hans. Við rætúr fjallsins stendur
oiaður, nteð helsjúkt barn í fang inu. Umhverfis er f jöldi manns,
en eru ráðalausir; enginn getur hjálpað og faðirinn starir
lam undan sér, í vonlausri, nístandi örvæntingu. En uppi á
úndinum stendur engill, umvafinn skæru Ijósi. Hann hrópar
°8 bendir manninum að líta upp. En maðurinn sér ekki engil-
11111 og heyrir ekki rödd lians, vegna þess að hann lítur ekki
P_P, en starir aðeins á mennina kringum sig, sem eru eins
'jálparvana og hann sjálfur.
Þessi mynd táknar það hversu fer, þegar mennirnir gleyma
a l'"ta upp, upp til fjallsins, en binda hugann við eigið um-
verfi og mátt efnisins, sem reynist lialdlaus, þegar stund
,levðarinnar kemur. Það er enginn vansi kristnum mönnum að
*aka sér til fyrirmvndar sið Þórólfs gamla Mostrarskeggs, — að
1 a upp, Upp ti| fjallsins. Þótt hann væri lieiðinn, eins og við
oiluni það, þá kunni hann lífsspeki, sem er æðri ytri lielgi-
siðuni.
«Kenn oss að telja daga vora, að vér megum öðlazt viturt
*jarta!“ bað Davíð forðum. Já, við skulum biðja þess, að við
niegum öðlazt viturt hjarta, svo að við missum aldrei sjónar
a mil(1i og almætti okkar gæzkuríka föður á himnum, — miss-
a'n ekki sjónar á fjallinu mikla og heilaga, í önn daganna, svo
a< begar seinasta blaðinu er kippt úr dagatalinu okkar, að þá
^etuni við litið til haka með glöðum liuga og lialdið til fjaHs-
*lS ^lelga, upp á tiudinn, þar sem Ijósið skín.
Urmj
__. n,a<Iur ekki frið í sál sinni er vonlaust að leita lians annar staðar.
" Al R°chefoucauld
íjf h *
___ ,.'U 10rfir með ólund á himin og jörð, / þá Iilýtur þú uldregi ró.
Ser« Matthías.
Sá
euui, _
Eilhel,
sem virðir sjálfau sig, öðlast virðingu annarra.
m Ekelund.