Kirkjuritið - 01.02.1967, Síða 38

Bjarni SigurSsson:
Dropinn holar steininn
Það þykir víst tæplega í frásögur færandi, að eftir einn til tvo
áratugi, eða í þann mund, sem kristni liefir notið lögvemdar
landinu um 10 alda skeið, verður ekki prestur nema í svo
sem öðru livoru prestakalli. Hlutfallstala þeirra landsmanna,
sem brautskráðir eru úr guðfræðideild Háskóla Islands fer
síminnkandi, jafnframt því, sem það fer í vöxt, að ungir guð-
fræðingar ílendist ekki við prestsþjónustu og prestar leggi
niður prestskap og liverfi til annarra starfa áður en starfsaldri
þeirra lýkur.
Ef prestur væri að því spurður, livaða starfa hann kysi lielzt
að rækja, mundi hann vafalaust svara því til, að vissulega tuu
hann liarla glaður við sitt og ekki kjósi hann sér annan starfs-
vettvang fremur en prestsþjónustuna. Og varla mundi fólkið
í landinu almennt vera fráhverfara kristindómi nú en fyrr, og
því er það annað sem veldur.
Frain til skamrns tíma höfðu prestar ekki önnur laun eU
þau, sem þeir sjálfir innheimtu af sóknarbörnum sínum, Þu
var örbirgð í Jandi og livert smjörpund dýrmætur fjársjóðui'-.
og það pundið, sem presturinn liirti sýnu bezt og í því niest
eftirsjáin. Þessi innheimta presta, og meðan þeir tóku laun síu
í fríðu, olli mestu um þann orðróm, sem á komst um fégirn1
þeirra og liarðdrægni í fjármálum. Og þegar íslenzkir skáld-
sagnahöfundar tóku að draga til stafs fyrir seinustu aldaniót?
var þarna kjörið frásagnarefni til að ná sér niðri á skálkunuiH-
Jón Tlioroddsen reið á vaðið og þeir eru enn við sama hey-
garðshornið, varla svo lélegur byrjandi, að hann ekki liöggvi J