Kirkjuritið - 01.04.1974, Qupperneq 83

ferðissviðið. Hér hefur norska kirkjan
sýnt mikinn dugnað, sem er í
^fópandi mótsögn við þögn hennar
urn atriði, sem mjög margir telja vera
meginvandamál siðfrœðinnar í nú-
t'rna þjóðfélagi.
^ árunum eftir 1960 sveiflaðist
Pendúllinn til gagnstœðra öfga. Þá
0m veraldlega kirkjan fram í sviðs-
Ijósið,
sprengdi hina lokuðu „ghetto'
irkju og tók þátt í umrœðunum um
Pióðfélagsgrundvöllinn af undraverð-
Urn krafti. Mér virðist kirkjuþingið í
Ppsölum 1968 vera hápunktur á
Pessari veraldlegu túlkun á markmiði
ir iunnar. í Uppsala viðurkenndu
lr iurnar ekki aðeins, að þœr hefðu
l°ðfélagslegt og stjórnmálalegt hlut-
erk með höndum. Er við í dag les-
si<iólin frá Uppsalaþinginu, virðist
0 ur, að þetta hlutverk sé allt að því
k' uV6ra taii^ mikilvœgasta hlutverk
lr iunnar í heiminum í dag.
að vera okku1" kappsmál
.... riota niður þessar pendúlsveiflur
Q ' ' itinnar innilokuðu „ghetto-kirkju
kPkVeralclle9u kirkÍunnar- „Ghetto"-
l0, ian er stöðugt í þeirri hœttu að
in ast 'nni með boðskapinn innan eig-
í kmUra' ^eraldlega kirkjan gengur út
^eimjnn meg |0fsvergum áfiugQ^ en
sín ° a a® glafa boðskap
Um í leiðinni.
/irS!að 9etur, að mér skjátlist. En mér
Pendúllinn aftur vera tekinn að
virðist
ar ef!.aSt ' attina til ,,ghetto"-kirkjunn-
mg lr PPsalaþingið. Sem dœmi þess
unq -lesú-hreyfinguna meðal
virðis+ 0li<s'ns ' heiminum. Alls staðar
ur f S 9œta hikandi varkárni, sem vek-
,_TUrðu borið
a9sgagn
saman við þá þjóðfé.
rýnu yfirlýsingar, sem Upp-
salaþingið sendi frá sér. Mér virðast
þetta skiljanleg viðbrögð við þeirri
alltof miklu áherzlu á félagssiðfrœð-
ina, sem mér virðist hafa átt sér stað
á Uppsalaþinginu 1968.
Er þá til þriðji möguleikinn á milli
,,ghetto"-kirkjunnar og hinnar verald-
legu kirkju? Getur kirkjan prédikað
hið biblíulega fagnaðarerindi í allri
fylling sinni um leið og hún mœtir
heiminum með virkri og fullnœgjandi
þjóðfélagsgagnrýni?
Þessi þriðji möguleiki œtti að vera
markmið kirkjunnar á nœstu árum.
Hann virðist eiga mjög ákveðna for-
sendu: Aldrei má líta á afstöðuna
milli boðunar kirkjunnar á fagnaðar-
erindinu og hið félagssiðfrœðilega
hlutverk hennar sem annaðhvort —
eða. Mönnum hefur hœtt til annars
tveggja að standa fast á fagnaðarer-
indinu og fordœma þjóðfélagsgagn-
rýnina eða taka félagssiðfrœðilega
hlutverkið fram yfir á kostnað fagnað-
arerindisins.
Þriðji möguleikinn verður að ganga
út frá þeirri grundvallarskoðun, að
hér sé I rauninni um sama hlut að
rœða. Þjóðfélagsgagnrýnin er hluti af
hinum kristna boðskap um hjálprœði
Guðs og friðþœgingu, en alls ekki
eitfhvað, sem á að bœtast við þennan
boðskap eða koma { stað hans. Kirkj-
unni er fengið þjóðfélagsgagnrýnið
hlutverk, af því að henni er œtlað að
boða fagnaðarerindið. Ef kirkjan flyt-
ur ekki gjörvallan boðskapinn, getur
hún ekki heldur innt af hendi róttœka
kristna þjóðfélagsgagnrýni. Og ef hið
þjóðfélagsgagnrýna atriði í boðskap
kirkjunnar hverfur, leiðir það ekki að-
eins til ,,ghetto"-kirkju, heldur hins,
81