Kirkjuritið - 01.06.1974, Qupperneq 13

UlTi og komu á það fótum. Hans er
þQð nafn, sem Eyjan hvíta er vígð
frá öndverðu.
Kristur leitar áfram nýrra landa.
Enn í dag, eftir aldalanga samfylgd
meS íslenzkri þjóð, leitar hann
rnanna, sem sjá nýtt ísland rísa undir
Qeislum hans. Hann leitar að bliki af
S|num draumi í barmi hvers manns,
Qð endurskini af veruleik Guðs, ríki
Guðs. Ha nn vill vekja það skin hið
mnra. Hann lýkur upp þeirri sýn, sem
nefur lokkað pílagríma hans út á
diúpin og leitt þá til uppgötvana og
iQndnáms í ríkjum andans. Þeir voru
mar9ir alls vesœlir og stórhlœgilegir
1 augum nœrsýnna fjörulalla. Hin
sterka trú, kraftur krossins, líf uppris-
Unnar, er hneyksli og heimska frá
uPphafi vega í augum þess heims,
®ern „villist í leit um veraldarhaf eftir
andi", og á enga strönd fyrir stafni.
ér erum engir fullhugar í liði Krists.
n vér fylgjum honum. Þeir, sem það
|0sa, mega ganga öfugir í ímynduð
sP°r heiðinna feðra. Þeir ráða ekki ís-
Qnd undan Kristi. Uppvaktir haugbú-
ar eða seiðskrattar úr pólitískum jötun-
eimum geta stigið sinn dans rang-
's- ^ramtíðin er Krists, sú framtíð,
Qð land, þar sem heiðið er alskírt og
en9'n nótt.
ð er ag staldra við á fáeinum leitum
1 Veg liðins árs.
DrvRÓbert A‘ °ttósson
um b°tum °ff a bak sia e'n'
se rSÍm m'kilhœfasta starfsmanni,
^ m _ ^Ía vor hefur haft á að skipa
Vorri tið. Dr. phil Róbert A. Ottós-
son, söngmálastjóri, var héðan kvadd-
ur skyndilega 10. marz, aðeins á
öðru ári sínu yfir sextugt, fœddur
í Berlín 17. maí 1912. Hann stund-
aði tónmenntir bœði á Þýzkalandi og
Frakklandi og var þegar orðinn gagn-
menntaður á þvi sviði, þegar hann
fluttist hingað til lands, rúmlega tví-
tugur. Hann gerðist ágœtur Islend-
ingur, lœrði íslenzka tungu til fyllstu
hlítar á skömmum tíma og skaut
djúpum rótum í jarðvegi síns nýja
fósturlands. Hann var skipaður söng-
málastjóri þjóðkirkjunnar árið 1961,
docent við Guðfrœðideild Háskólans
1966 en 1959 hafði hann varið dokt-
orsritgerð sína um Þorlákstíðir við
Heimspekideild Háskólans. Sú ritgerð
hefur vakið athygli tónvlsindamanna
og sama er að segja um annað það,
sem dr. Róbert lagði til mála á alþjóð-
legum vettvangi. Það veit ég af ör-
uggum heimildum, að hann var talinn
í fremstu röð tónmenntamanna, bœði
um gáfur og þekkingu. í störfum sín-
um sem söngmálastjóri var hann ó-
spar á að miðla af kunnáttu sinni og
hœfileikum og allri þeirri auðlegð,
sem hann bjó yfir. Hann var heill í
hverju verki, auðmjúkur unnandi
helgrar listar, drengur í allri fram-
komu. Kona hans, frú Guðríður
Magnúsdóttir, átti ómetanlega aðild
að lífsgœfu hans, starfsþrótti og af-
köstum. Henni og fjölskyldu hennar
sendum vér samúðarkveðjur vorar
með heilshugar þökk fyrir hennar þátt
í allri giptu ógleymanlegs, andlegs
fyrirmanns og vinar. Vér blessum
minningu hans og vottum honum
virðingu kirkjunnar og þakkir.
Frú Anna Elín Gísladóttir, kona sr.
107