Kirkjuritið - 01.06.1974, Síða 36

tekinn þátt tilvistar hans, og ekki einn
öðrum fremur, heldur alla í senn, alla
andlega og líkamlega sem félagslega
velferð hans. Hún bendir börnum sín-
um á mikilvœgi stjórnmálanna og
höfðar til samvisku þeirra sem krist-
inna manna við kjörborðið og til virkr-
ar afstöðu þeirra til þjóðmála yfirleitt.
Og hún bendir á ábyrgð og skyldur
við yfirvöld um leið og hún minnir
þó á, að hlýðni kristins manns á sér
œtíð þau takmörk, að framar ber að
hlýða Guði en mönnum (Post. 5:29).
— Megni kirkjan hins vegar ekki að
bera fram slík eða áþekk varnað-
arorð gegnum einstaka þjóna sína
eða stofnanir getur hún ekki vœnzt
þess að verða samviskurödd stjórn-
málanna.
b) Þörf endurskoðunar
Jafnhliða þessu verður kirkjan líka
að varðveita ytri kjör sín og
réttarstöðu. Hún er á mörgum svið-
um bundin með starf sitt ! viðjar úr-
eltrar löggjafar og tilskipana, svo að
réttarstaða hennar sjálfrar er
vœgast sagt óljós, og í ýmsum grein-
um vitum vér vart, hvar vér stöndum
lengur. Brýn þörf er því á endur-
skoðun þeirra laga, jafnvel á gjör-
völlum lagabálk þeim í heild, er hana
varðar. Slík orð gœtu virzt í mótsögn
við þá tregðu eða mistök í afgreiðslu,
er áður greinir. En þegar haft er í
huga, að þau mál virðast nú um ára-
bil eiga greiðastan framgang, sem
skerða ítök hennar, svo sem sala
prestsetra og jarðeigna kirkjunnar eru
skýrt dœmi um, mœtti œtla, að því
130
fyrr sem heildarendurskoðun fengist,
vœri þeim mun betra. Kirkjan verð-
ur líka ef vel á að fara að eiga frum-
kvœðið að sllkri endurskoðun og 1
slíkri endurskoðun.
Það verk yrði að sjálfsögðu mikið
verk og seinunnið, en nauðsynlegan
undanfara þess œtti a. m. k. að vera
hœgt að hefja. Það undirbúningsverk
álít ég aðallega felast í tvennu; I
fyrsta lagi að fá skýrt afmörkuð ytn
og innri mál kirkjunnar, sem heyra
undir sitt hvort húsbóndavaldið, ríkis
og kirkju, svo að Ijóst sé hvar skyld-
ur yfirvalda fara og hvar ekki. Og 1
öðru lagi að láta fara fram gagn-
gera úttekt á því, hvað eru (á báðum
sviðum) gildandi lög og reglur, þ- e-
a. s. fá í hendur nýjan kirkjurétt,
sem frekari endurskoðun yrði síðan
byggð á. Vœri ekki framkvœmanleg!
að fjármagna slíkt byrjunarverk og
kalla til þess hœfan mann, er hugs'
anlega gœti helgað sig því einu^ 1
svo sem 1—2 ár? Slík frœðileg ót
tekt hlýtur a. m. k. að gera eftirlei
inn auðveldari að mun.
V.
ÞjóSkirkja — kirkja Krists
Margt fleira mœtti eflaust til tc^a,
innan þess ramma, er ég setti met
upphafi, en hér lœt ég við sitja. Satn
an vil ég þó draga nokkur nnegma r
iði um hlutverk og stöðu kirkjunnc^
gagnvart stjórnmálunum.
ramma stjórnmálanna Ie99ur f
áherzlu á gagnkvœmar sky ^
sínar og yfirvalda. Hún finnur P° .
á, að hin kristna samviska vel