Kirkjuritið - 01.06.1974, Qupperneq 40

ir. Guðs náð hélt þessari þjóð við
lýði og leyfði henni að halda perlum
sínum og dýrgripum meðan svo marg-
ar þjóðir glötuðu erfðafé slnu og liðu
sjálfar undir lok.
Allt frá fyrstu tíð hefur verið nán-
ara samband milli kirkju og þjóðar
hér á landi heldur en víða annars
staðar. Kirkjan og þjóðin eru bundnar
hvor annarri, bœði sögulega og í lög-
gjafarefnum. Hlutdeild kirkjunnar í ís-
lenzku þjóðlífi hefur frá byrjun verið
mikil og merkileg. Saga kirkjunnar og
saga landsins voru löngum samtvinn-
aðar. Allir atburðir, sem máli skiptu
fyrir kirkjuna voru og mikilvœgir fyrir
þjóðina ! heild.
Áhrif kristindómsins urðu brátt eftir
kristnitökuna furðu mikil. Um margar
aldir var það kirkjan og hennar menn,
sem unnu að bóklegum frœðum með-
al þjóðarinnar.
Það er ómótmœlanlegt og reynslan
hefur sannað það, að hér á landi eins
og í öðrum löndum, þar sem kristin
kirkja hefur náð að starfa, hefur hún
reynzt nýr og lifandi kraftur í þjóðlíf-
inu, kraftur, sem hóf þjóðina á hcerra
stig, benti henni á betri brautir og
veitti henni andlega lyftingu. Kirkjan
hefur verið máttugt menningarafl í
þjóðlífinu og þarf að vera það áfram,
ef vel á að vera.
Kirkjan hefur starfað og starfar enn
vegna þjóðarinnar og hefur allt til
þessa veitt henni verðmœti og hjálp.
Nú eru miklir umbrotatímar. Breyt-
ingar hafa margar orðið. Vísindin
vinna stöðugt nýja sigra og nema ný
lönd. Lífsbaráttan er flestum léttari,
lífsþœgindin ólíkt meiri. í öllum þess-
um straumhvörfum hefur afstaða
þjóðarinnar til kristindóms og kirkju
breyzt nokkuð mikið. Segja má, að
mjög hafi tognað á þeim böndum,
sem áður bundu þjóð og kirkju svo
fast saman.
Fjöldinn finnur það samt, að al-
menn þekking, vísindi og verklegar
framfarir nœgja ekki mannsálinni, og
veit að kirkjunnar bíður enn mikið
hlutverk meðal þjóðarinnar.
Sjálfgefið er, að það er hlutverk
heilagrar kirkju að veita hina kristi-
legu leiðsögn og veita hana svo skil-
merkilega og skorinorta, að henni se
veitt athygli. Og kirkjan getur náð
furðulega langt með áhrif sín, ef þeim
er nœgilega beitt.
í kristnu landi geta menn ekki varizt
kristnum áhrifum, Þau leita alstaðar o
þá, eins og andrúmsloftið. Þessi áhri
kirkju og kristindóms eru svo mikib'
verð, en ekki œtíð gefin gaumur sem
skyldi. Hver dregur dám af sínum
sessunaut. Kristnir menn hafa s'n
áhrif á alla þá, sem þeir lifa me '
Þess vegna er það svo geysi miki
vœgt, að kirkjan sé saltið í þjóðlífinU/
því til bjargar. *
Kristið heimili og foreldri hlýtur a
vera fyrsti fulltrúi kirkju og kristin
dóms, Flestir bera börn sín til skirnöt
og lofa þá að ala þau upp í kristinni
trú. Og lengi býr að fyrstu •9e'_,
Margur segist vera lítt kristinn, af P'/l
að í œsku sinni hafi hann verið i
rœktur trúarlega. Hið kristilega upp^
eldi gleymdist. Foreldrar þurfa a^
gera sér Ijósa grein þess, að þe|r e
að undirbúa barnið undir jíf'ð °g
leggja grundvöll farsœldar þess. F
ir foreldrar vilja gefa barninu s'n
það bezta, sem þeir geta.
134