Kirkjuritið - 01.06.1974, Síða 90

innar frá því að vera þakkargjörð
í það að verða epiklesisk bœn.
Þróunin í Vesturkirkjunni
í Vesturkirkjunni verður þróunin
öðru vísi, eins og De Sacramentis og
hin rómversku sacramentaria sýna.
Þar finnst ekki epiklesis í hinni klass-
isku merkingu. í Vesturkirkjunni er
heilagur andi kallaður yfir menn
eingöngu, en ekki efni eða hluti.
Undantekning er ein á þessu, skírnar-
vatnið, sem byggist á því, að þar
höfðu menn fyrir sér Ritninguna, er
greinir frá því, að andi Guðs sveif
yfir vötnunum í upphafi sköpunar,
enda var hinn skírði ný sköpun.
Hins er ekki að dyljast, að hin aust-
rœnu áhrif ná til Vesturkirkjunnar, en
að því er virðist, til gallversku lítúrg-
íunnar eingöngu. Þessi einkenni
hverfa þar, sem rómversk lítúrgía
náði fótfestu og sigraði.
Á síðari tímum, um og nokkuð eftir
aldamótin, gœtti þessara austrœnu
áhrifa nokkuð í Vesturkirkjunni meðal
mótmœlenda. Þetta var af því að álit-
ið var, að epiklesis vœri upprunaleg-
ur hluti evkaristíunnar. Dœmi um
þetta er Book of Common Prayer
1928. (Þessari bók var hafnað af
Parlamentinu). Eftir innsetningarorðin
kom þessi bœn:
,,Virzt þú að blessa og helga bœði
oss og þessar gjafir þínar, brauð og
vín, með helgum og lífgandi anda
þínum".
Þessari bcen var þó ekki œtlað að
vera ákvarðandi um helgun efnanna,
helgunarstundin var ekki tengd þess-
ari bœn eins og í Austurkirkjunni,
heldur mun hér hafa vakað fyrir að
taka það fram, að það sé fyrir heilag-
an anda, að efnin verða oss líkami
og blóð Krists.
I tillögum um endurskoðun BCP
1966. Alternative Servicees, (second
series) er þetta hvergi að finna.
í Service Book and Hymnal hinna
lútersku i Ameríku (1958) er þessi
bœn eftir innsetningarorð og í nánum
tengslum við anamnesis:
,, . . . vér biðjum þig miskunnsarn-
lega að meðtaka þessa lofgjörð og
þakkargjörð og með orði þinu og
heilögum anda að blessa oss, þjóna
þína og þessar gjafir sínar, brauð og
vín, svo að vér allir, er bergjum af
þessu, fyllumst himneskri blessun og
náð, hljótum fyrirgefningu synda,
helgumst á sál og líkama og fáum
hlutdeild með þinum heilögu."
Austrœnu einkennin leyna sér ekki
í þessari bcen, enda er hún samsuða
úr Constitutiones apostolor-
um viii. bók, sýrlensku riti, og rom-
versku bœninni, supplices ie
rogamus úr rómversku messunni-
Epiklesis er þessi bœn ekki í hinm
klassisku merkingu, en hœgt er að
nefna hana communio-epiklesis. Til-
gangur hennar virðist hinn sami °9
í BCP 1928.
í lítúrgíu Taize brœðrafélagsins 1
Frakklandi er hluti helgunarbœnar-
innar nefndur epiklesis og hljóðar svo-
„Faðir vor, Guð allsherjar, fyll Þessa
lofgjörðarfórn með dýrð þinni . • •
Send heilagan anda þinn yfir oss °9
þessa evkaristiu vora. Helga þetfa
brauð, að það verði líkami Krists o9
þennan kaleik, að hann verði blo

184