Kirkjuritið - 01.06.1974, Qupperneq 95

að veita forstöðu í athöfn altarissakra-
^entisins, (bera fram evkaristuna)
°9 boða aflausn synda. Djáknarnir
eru einnig sameinaðir biskupum og
Prestum (presbyteres) í þjónustu orðs-
ins og sakramentanna og aðstoða í
^'lsjóninni, en hafa ekki sömu völd og
þeir.
10
^ar eð hinir vígðu þjónar (ordained
HTnisters) eru þjónar fagnaðarerindis-
lns/ þá er sérhvert atriði tilsjónar þeirra
ten9t orði Guðs, Grundvöll og upp-
sPrettu predikunar þeirra er að finna
1 boðun og vitnisburði þeim, sem séð-
Ur verður í Heilagri Ritningu. Með
Predikun orðsins hafa þeir það hlut-
Uerk að gjöra þeim kleift, sem ekki eru
ls+nir, að trúa og ganga til samfé-
kri
la
9S við Krist. Hið kristna fagnaðar-
ermdi verður einnig að útskýra fyrir
'num trúuðu til þess að dýpka þekk-
|n9u þeirra á Guði, sem birtist i þakk-
'atri trú.
Sönn trú er reist á trúaratriðum, sem
eru
erindi
rett og lífi, sem lýtur fagnaðar-
nainu. Því verða þjónarnir að leið-
e,na söfnuðinum og einstaklingun-
ern í því, sem raunveruleg hlýðni í trú
u Krist kemur til leiðar. Umhyggja
uSs beinist ekki aðeins að kirkjunni,
þv' a"ri sköpuninni. Þeir verða
1 .! leiðbeina söfnuðinum einnig í
Ql0nustu hans við mannkynið. Kirkjan
9 allir menn þurfa að hljófa leiðsögn
°Stu"e9rar trúar. í öllu þessu felst
, Vrgð þess þjóns, sem er kallaður:
. Vr9ð á orði Guðs, studd óaflátan-
9ri bœn. (Sbr. Post. 6:4).
11
Hluttaka þjónanna (ministers) í því
að helga og veita sakramentin miðar
við sömu ábyrgð og í þjónustu orðs-
ins. Kristnir menn mœta hinu lifandi
Orði Guðs bœði i orði og sakrament-
um. Ábyrgð þjónanna (ministers) í
hinu kristna samfélagi felst í því, að
þeir ekki aðeins skira, heldur veita
þeim einnig viðtöku i samfélag hinna
trúuðu, sem ganga trúnni á hönd
(admit converts) og reisa þá upp, sem
fallið hafa frá. Vald það, sem prest-
um (presbyters) og biskupum er veitt
við vigslu þeirra til að boða fyrirgefn-
ingu synda, er notað af þeim til þess
að gjöra hinum kristnu fœrt að vera
í nánara samfélagi við Guð og náung-
ann sakir Krists og til að staðfesta
fyrir þeim hinn óþrotnandi kœrleik
Guðs og miskunn.
12
Boðun sáttargjörðarinnar í Kristi og
vitnisburðurinn um hinn fyrirgefandi
kœrleika er hið sífellda hlutverk kirkj-
unnar. Höfuðathöfn tilbeiðslunnar,
evkaristian, athöfn altarissakrament-
isins er minning þessarar sáttargjörðar
og nœrir líf kirkjunnar, svo að hún geti
fullnað hlutverk sitt. Af þeim sökum
er það rétt, að sá, sem hefir tilsjón
1 kirkjunni og er einingartákn hennar
á einnig að bera fram altarissakra-
mentið. Alltfrá dögum Ignatiusar bera
heimildir því vitni, að í sumum kirkj-
um a. m. k. hafi sá, sem hafði tilsjón í
kirkjunni einnig haft forstöðu í athöfn
altarissakramentisins, og gat enginn
189