Kirkjuritið - 01.12.1977, Blaðsíða 34

an bilbug á mér finna ,heldur sækja öll
þau plögg, sem hann krafðist.
Svo var það einhverju sinni, að
hann kvaðst ætla að koma og skoða
barnaheimilið. Ég bað hann vera vel-
kominn, og hann slóst í för með mér
heim. Börnin komu fagnandi á móti
mér og umföðmuðu mig. Hann horfði
á og spurði: ,,Ekki annastu þó þessi
börn sjálf?“ Ég svaraði: ,,Að sjálf-
sögðu að nokkru leyti.“
Þegar hann kom inn í stofurnar, lit-
aðist hann um og sagði hálf hrana-
lega: ,,Þú hefur ekki einu sinni glugga-
tjöld. Þú verður að kaupa þau um-
svifalaust. Þetta er hættulegt svona.
Hver sem væri, gæti skotið þig gegn-
um gluggann."
,,Hve langur er starfsdagurinn hjá
þér?“ spurði hann síðan.
,,Nú, það vill nú stundum vera nóg
að snúast fram á nóttina. Og svo fer
ég að sjálfsögðu á fætur um leið og
börnin.“
,,Já, en þú ferð að sjálfsögðu heim
í leyfi á hverju sumri?‘“
,,Nei,“ anzaði ég. ,,í fyrsta skipti,
sem ég kom hingað, var ég hér í sjö
ár, áður en ég fór heim aftur. Ég veit
ekki, hve langt verður, þangað til ég
fer heim næst.“
Hann leit á mig og sagði: ,,Þú mátt
ekki drepa þig á þessu.“
Og enn spurði hann um sitt af
hverju. Þegar því öllu var lokið, sagði
hann mér síðan, að hann væri engan
veginn á móti kristniboði. Hann sagð-
ist vera kominn frá Frakklandi og þar
hefði hann átt marga vini, sem hefðu
verið trúaðir, kristnir menn. Svo var
að heyra á honum, að hann hefði átt
sér einhvers konar vakningu. Hann
hafði ákveðið að taka skírn og gerast
kristinn. En sumir vina hans voru rón1'
versk-kaþólskir og aðrir mótmælend'
ur, og hann gat ekki ákveðið, hvorn
flokkinn hann vildi fylla. Því varð ekk
ert af skírninni.
,,Og nú stend ég hér,“ sagði hanm
„nærri þvi eins settur og ég he
ekki þak yfir höfuðið."
Upp frá þessu sá hann alltaf til ÞeS
að ég fengi afgreiðslu umsvifalaust,
hann kom auga á mig í biðröðinm-
Og nú hitti ég hann sem sag* (
á götu, þegar stríðið stóð sem h^s
um húsið. Hann spurði: „Hvern1^
gengur starfið?“ Ég svaraði: „Jú’ P g
gengur þolanlega, en þó á að fara
taka annað húsið af okkur.“ i"13^
spurði nokkru nánar um málið
hverjir ættu hlut að, en sagði síðs
ek1'
„Megi ég ráða þér heilt, þá vertu
pj
að tala við lægri embættismenn.
skalt fara hátt upp í stigann.“
„Hversu hátt?“ —
„Svo hátt sem þú kemst.“ ..
Nú vildi svo til, að Saarisalo Pre
sor var í góðu vinfengi við forseta ^
raels. Ég skrifaði honum og bað n ^
að hafa samband við forsetann-
hann gerði það. Og forstöðum3 j
anglikanska kristniboðsins fór ^
trúmálaráðuneytið og ræddi við ^
þar. Sjálf fór ég einnig og talað'
einhverja, sem ég man nú varla ^ e\.
voru, en okkur var alls staðar teki g
Og niðurstaðan varð sú, að 111
snerist okkur í hag. — ,b0ð-
Tvær þúsundir líra urðu kristn' ^.|j
arnir einungis að greiða, se^'Jegn3
loks, í eins konar miskabætur ,pj|
flutnings á eldhúsi, sem útvarpið s
við. Þar greiddu anglíkanar he
272