Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 71

ÞráS ,Sraels Qengur eins og rauður
QógUr 9e9n um Gamla testamentið.
ar ^Ur hirðir, sagði Jesús, hefur þung-
VjHst.y®^jUr af einum sauö, sem hefur
er h ”^ann fer ettir Þeim er týndur
Eins an9að tfl hann finnur hann.“r,r)
verg Sr um Guð- Og merking þessa
Um J enn skýrari af Því að Jesú sjálf-
þettaarnamælt tyrir að 9Íöra einmitt
var í æmisagan af týnda sauðnum
ag þraUninni svar hans við slíku lasti,
gamia' Sr Lukas segir oss. Myndin
nýtt |íf af 9uð|ega hirðinum öðlaðist
Önn ' athöfn hans jafnt og orðum.
faðir kULaigen9 iikin9 var Guð sem
Um rót° sinnar- hlun stóð og djúp-
iHQdómsL' trúarlegu tun9utaki 9yð-
gengUr . s'..Guð sem faöir er líka al-
hvag m ' öðrum trúarbrögðum. En
Guð fö5erkir ha5’ Þe9ar taiað er um
iikia p-»r^ ^esus hikaði ekki við að
manna ° FUrnUm vi5 faðerni meðal
ið V|f f Þér, sem vondir eruð, haf-
9jafjr þ ®efa hörnum yðar góðar
faðic y3Versu miklu fremur mun þá
heirn gó^’ Sem er ' himnunum, gefa
hesSi Saar g|afir’ sem biðja hann!“i8)
' cf®rniSörnanhur5ur verður líka fyrir
Sf fil vi||9Unni af fýnda syninum, sem
^ár er ei^. ^ei<ktust Þeirra allra.m)
Snduðum' a..fer® nein glansmynd af
að hann Q ,föSur’ svo gæskuríkum,
^rer/)ve'táknað sjá'fan Guð. Nei,
rettu’ svorSá faS'r’ sem ber nafn með
að skiHa SQSm áheyrendum er ætlað
frari1- Oa o. V°na myndi hann koma
Saga var °na.er Guð- En þessi dæmi-
aiTlæii hinn lnnig s°gð til að verjast
a Þá dein fa remu’ enda ísmeygilega
9ÓÖa (, Én Kmxynd eldra Þróðurins sér-
Um Þinumimu aldrei breytt út af boð-
un er því í senn mynd
af guðdóminum og framsetning á af-
stöðu Jesú.
Hvar sem litið er, er kenning Jesú
um Guð föður blátt áfram, hlýleg og
einföld. „Faðir yðar veit, að þér þarfn-
ist alls þessa.“ „Það er eigi vilji föður
yðar, sem er á himnum, að einn ein-
asti þessara smælingja glatist.“20)
Hið sama prýðir bænina, sem kirkjan
hefur notað frá öndverðu, og álitið er
að Jesús hafi sjálfur kennt. Sú bæn,
eins og hún er og hefur verið notuð
í opinberri tilbeiðslu um aldir, hefur
sem slík geymst hjá Matteusi. Lúkas
geymir einfaldari, en ef til vill upp-
runalegri mynd hennar:
Faðir, helgist þitt nafn.
Komi ríki þitt.
Gef oss dag hvern vort daglegt brauð.
Og fyrirgef oss syndir vorar,
því að vér fyrirgefum og sjálfir
öllum skuldunautum vorum.
Og leið oss ekki í freistni.21)
Orðið ,,faðir“, sem hinir fyrstu,
kristnu menn lærðu af Jesú á móður-
máli sínu, arameísku, var ,,abba“
(þetta arameíska orð er að finna sums
staðar í Nýja testmentinu), og ,,abþa“
var orðið, sem barn myndi nota til að
ávarpa föður sinn á gyðingaheimili.
„Faðir minn“, eða „faðir vor“, þótti
heldur fjarlægara ávarp og bera vott
um meiri virðingu, og „faðir vor á
himnum“ hjá Matteusi vitnar um form-
legt tungutak í helgu bænarmáli guðs-
þjónustunnar. Hér er því enn þýðingar-
mikið merki um það, hvernig Jesús
vildi að fylgismenn sínir hugsuðu um
Guð. Bænarefnið kemur og heim við
þetta. Það eru óskir barna til föður,
einfaldar ,blátt áfram og fullar trausts.
309