Syrpa - 01.01.1914, Blaðsíða 30

92
SYRPA
vegageröarmönnum. Þeir liöföu
fjölda asna og hesta og hvaö annað,
sem þurrti handa landher. Byrgðir
þeirra af brauöi voru svo miklar,
að þeir gátu ætlaö hverjum manni
hálfa vætt A mánuði í hálft ár; og
var þyngd þess samanlögö 100,000
vættir. Þeir höfðu 147,000 tunnur
víns, nóg til hálfs árs, 6500 vættir
af reyktu svínakjöti, 3000 vættir af
osti, og auk þess fisk, hrísgrjón,
baunir, olíu, edik o. fi. Ennfremur
höfðu þeir 12,000 tunnur af fersku
vatni. og gnægö af öllum útbúnaöi,
svo sem kertum, ljóskerum, lömp-
um, seglum, hampi, uxahúðum og
blýi til að fylla kúlugöt. í fám
orðum sagt: þeir fluttu tneð sér alt,
sem þurfti á skipum eða landi.
Á flotanum voru, samkvæmt ætl-
un konungsins sjftlfs, 32,000 manns,
og kostnaðurinn viö hann var 30,000
•Vdúkatar á dag. Fimm spánversk-
ar hersveitir voru þar undir forustu
fimm foringja og margir gamlir og
reyndir hermenn, valdir úr herbúð-
unum í Sikiley, Neapel og Tersera;
einnig hersveitir frá Kastiliu og
Portúgal, sem allar höfðu sína eigin
foringja, merki og vopn“.
Á meðan verið var að undirbúa
þennan geysistóra flota í syðri höf-
um spánska ríkisins, safnaði prins-
inn frá Parnia með ótrúlegum
dugnaði flotadeild í Dunkirk ásamt
smærri skipum og flatbátunum, er
hann lét smíða, til að flytja á til
Englands úrvalsliðið, sem var sér-
staklega ætlað til þess að leggja
England undir sig. Þúsundir smiða
unnu nótt og dag í höfnunum í
Flanders og Brabant að smíði þess-
arra skipa. Hundrað skútur voru
smíðaðar í Antwerp, Bruges og
Ghent og hlaöin meö vistum og
skotfærum; voru þau, ásamt sextíu
ílatbátum, sem báru þrjátíu hesta
hvor, fluttar til Nieuport og Dun-
kirk, eftir skuröum og díkjum, er
voru grafin til þess. Eitt hundraö
smærri skip voru útbúin i Nieuport
og þrjátíu og tvö í Dunkirk; og
voru þau fermd með 20,000 tómum
tunnum og öðru efni til aö byggja
flotbrýr, fylla upp hafnir og setja
upp vígi og varnargarða. Herinn,
sem skip þessi áttu aö flyta til Eng-
lands, var þrjátíu þúsund fótgöngu-
liðs og fjögurþúsund riddaraliÖs.
Var það valdasta lið Norðurálfunn-
ar, með fulltim kröftum eftir langa
hvíld og fult af vonum um vissan
sigur og gripdeildir.
Sir William Stanley, sem hljóp
undan merkjum Englands, ráðlagði
Filipusi að ráðast ekki strax á Eng-
land, heldur að reyna fyrst aö koma
hernum á land á írlandi og búa þar
um sig. Sjóliðsforingi hans einn,
Santa Cruz hafði ráðlagt honum að
ná fyrst á sitt vald einhverri höfn á
Hollandi, þar sem flotinn gætifund-
ið skjól fyrir stormum, þegar hann
væri kominn í Ermarsund, og siglt
þaðan til Englands. En Filipus
fylgdi ekki þessum ráðum, heldur
skipaði svo fyrir, að strax skyldi
ráðast á England. Tuttugasta maí
sigldi fiotinn út úr Tagus-fljóti með
mikilli viðhöfn. Töldu Spánverjar
hann ósigrandi; og þúsundir manna,
setn skoðuðu England sama sem
yfirunnið, lustu upp gleðiópi. En
á leiöinni norður með Spánarströnd-
um hrepti hann ofviðri mikið, sem
hrakti hann til baka inn í hafnirnar
við Biscay-fióann, og varöhann fyr-
ir all-mikluni skemdum. En mesta
tjónið hafði hann samt beðiö áður
en hann komst út úr Tagus-fljótinu