Syrpa - 01.01.1914, Blaðsíða 42

104
SYRPA
skyldir, “ sagöi frarnka n ín og
helti tevatninu í bollana.
,,Hann hefir bara sagt það í
spaugi,‘‘sagði Kjartan.
,,Nógu var hann þó alvarlegur,
þegar hann sagði það; og það rann
og bogaði af honum svitinn,11 sagði
Björn.
,,En hvernig sagði hann það?“
sagði Anna.
,,Já, hvernig sagði hann það á
ensku?“ sagði Kjartan.
,,Nú, hann sagði bara ,My fricnd!
My friend!' Og hann sagði það í
hverju einasta orði.“
Allir brostu nema Arnór.
,,En enska orðið friend þýðir á
íslenzku: vinur," sagði Anna,
,,hann hefir verið að kalla þig v i n
sinn, af því honum hefir þótt þú
vera duglegur. “
,,Á! Þýðir friend bara v i n u r?“
sagði Björn. (Hann var búinn að
vera að eins tíu mánuði í landinu).
,,Jæja, sagði hann, ,,einu gildir. —
Eg vil líka heldur vera kallaður vin-
ur en frændi.“ Og hann brosti
eins og drengur, sem þykist vera
góður fyrir sig.
,,En munjð þið ekki eftir mann-
inum, sem eg var að segja ykkur
frá á laugardaginn var?“ sagði
Kjartan.
,,Já, var það ekki hnefaleikamað-
urinn mikli, sem þú sagðir að hefði
kjálkabrotiö tyrkneska tröllið?“
sagði Björn og skar kraftalega í
sundur ketstykkið á diskinum sín-
um. ,,Eg hefði, svei mér, haft
gaman af aö horfa á svoleiðis leik!“
,,Nei,“ sagði Kjartan, ,,það var
maðurinn, sem hljóp í burtu með
dóttur miljónaeigandans í New
York. Það var gelið um það í
laugardags blaðinu. “
,,Á! Var það skollinn sá?“ sagði
Björn.
,,Eg man að þú sagðir okkur frá
því, “ sagði frænka mín og lét ann-
an brauðdisk á borðið; ,,en nftðust
þau aftur?“
,,Ja, það er nú saga að segja,“
sagði Kjartan; ,,en eins og þið
sjálfsagt munið, þá var miljónaeig-
andanum það þvernauðugt, að þau
næðu saman, því pilturinn var víst
fremur fátækur. Þá tóku ungu
hjúin sig saman um að strjúka burtu
úr New York og fara til Chicago
og giftast þar. ( Og svo var það
eina nótt í vikunni, sem leið, að
stúlkan fór á danslek með frænda
sínum. En rétt fyrir miönættið
gekk hún út til að kæla sér, og
kom aldrei inn aftur. Daginn eftir
kom það í ljós, að pilturinn var líka
horfinn frá heimili sínu, og hafði
ekki komið lieim um nóttina. Nú
var leitað að þeim með dunum og
dynkjum, og símskeyti send í allar
áttir, en á laugardaginn, sem var,
voru þau ekki fundin. Og gamli
miljónaeigandinn var hamslaus af
sorg og gremju. “
,,En tóku þau nokkuð með séraf
peningum karls?“ spurði Björn.
,,Nei, þau voru ekki að liugsa
urn það“, sagði kjartan, ,,en dag-
inn áður hafði stúlkan pantsett
demants-hálsfesti, sem hún átti,fyr-
ir tólf hundruð og fimtíu dölum“.
,,Svo mikið hefði eg aldrei lagt í
sölurnar“, sagði Anna; ,,og er viss
um að hún hefir tekið það nærri sér,
að láta frá sér festina“.
,,Ástin er blind“, sagði frænka
mín lágt.
,,En til hvers skrambans var
strákurinn að hlaupa í burtu með
stúlkuna, fyrst hann fékk ekki neina