Syrpa - 01.01.1914, Blaðsíða 61

ÞÁTTUR SÍÐU-HÁLLS
123
skyldleika. Hann sag'Si álfabiblíu
þessa meir en hálfu strerri en vora og
taka henni langt fram í flestum
greinum, en þó sérstaklega í því, aö
þar væri samstæö og áreiöanleg
frumsaga mannkynsins frá upphafi.
Sögumaöur minn sagöi líka, aö
Tungu-Hallur heföi þótt stórmerkur
maöur á sinni tíð, og heföi af al-
menningi verið álitinn hinn sannorö-
asti og áreiðanlegasti í hvívetna. Og
þar meS ljúkum vér þessum litla
þætti úr lífssögu Tungu-Halls.
Endir.

Svipur Nellie Evertons.
(J. Vigfússon þýddi).
23. desember 18.. boröaði eg
morgunverö á járnbrautarstööinni í
.... shire.
Gagnvart mér sat einafhinum
fegurstu konum sem eg hefi nokkru
sinni séÖ. Hún var há og bein-
vaxin með milciö jarpt hár.
Hún var einkar smekklega klædd,
í fallegum nærskornum feröafötum
með hvirfilhúfu úr leöri á höföinu,
er skreytt var tveim hegrafjöðr-
um.
,,Hamingjan góöa“, sagöi ungur
maöur sem sat í n&nd viö mig.
,,Þetta er sannarlega aödáunarverö
kona. Eg vildi aÖ við ættum sam-
leið“.
,,Já“, sagöi annar. ,,Hún er
ein tilkomumesta og fegursta kon-
an í Ameríku. — Ekkja eftir—nafn-
ið man eg ekki — hinn mikla auö-
mann, sem dó fyrir tveim ftrum
síöan.
Enda þótt unga konan vekti aö-
dftun, gat engin séö að þaö hefði
nein áhrif á hana. Frönsk þjón-
ustu mær hennar sat viö hlið
hennar, og af samtali þeirra réði
eg, aö þær hefðu gaman af hinum
farþegunum.
„Hraölestin norður áleið!“ var
kallað, og farþegarnir flýttu sér inn
í vagnklefana og vélin blés eins og
óþolinmóöur veöhlaupahestur.
Klukkan var hér um bil fjögur
þegar lestin nam staöar,þar sem eg
ætlaöi aö yfirgefa hana, viö Feldock
Brigg. Þegar eg kom niöur á stööv-
ar pallinn, kom þjónn til mín og
sagöi, að vagninn frft Marboy-höll-
inni biöi mín og spuröi mig jafn-
framt, hvort frú Backer hefði ekki
komiö með sömu lestinni.
Nei, eg kom einsamall og þckki
enga frú Backer.
Þjónninn sagöi mér aö hún væri
ekkja og hefði veriö boðið að dvelja
um jólin í höllinni eins og mér.
Hertoginn væri áfram um aö vagn-
inn biöi eftir þessari konu.
Eg spurði þjóninn hvort hann
þekti hana og kvaöst hann aldrei