Syrpa - 01.04.1917, Blaðsíða 21

SYRPA, 1. HEFTI 1917.
19
Lífsferill 84 ára konu.Guffrúnar Björnsdóttur
(Niðurlag).
Tuttugasta og þriðja vist.
Fór eg nú nauðug að Halldórs-
stöðum í Laxárdal, eftir þriggja ára
dvöl í Kaldbak. Ekki hræddist eg
Þórarinn Magnússon sem húsbónda,
og féll mér vel við þau hjón ; viður-
gerningur var góður og nærgætni
við hjúin, að því leyti sem hægt
var, en vi'nnan var hörð, einkum
við að hreinsa engjarnar með fram
Laxá, því þær þöktust af grjóti og
sandi meira og minna á hverju ári,
enda flýðu mörg hjú frá Halldórs-
stöðum vegna engjahreinsunarinnar.
Reitings-heyskapur var líka í flóum
uppi í Skarðinu, en verst var þó að
raka smákann á bökkunum við ána,
sem spratt þar eftir að sandurinn
og grjótið var tekið burt.
í þessari vist varð eg veik og
þurfli að leita læknis, sem sagði
mér að veikindin væru af of harðri
vinnu, svo eftir þriggja ára veru á
Halldórsstöðum, varð eg fegin að
losna þaðan.
Tuttugasta og fjórba vist.
Sjá 16. vistina að Múla. Upp-
runalega hafði eg ráðist til séra
Benidikts og madömu Arnfríðar, en
seint um veturinn dó hún, og um
vorið bj'rjaði Sigfús Magnússon,
tengdasonur þeirra, búskap í Múla,
svo eg varð nú vinnukona hjá hon-
um. Var þetta í þriðja skiftið, sem
eg var í Múla.
Hér að framan hefi eg lítið eitt
drepið á það, hvað kaupið var í vist-
unum, en eftir að eg fór frá Hólum
í Laxárdal, mun vinnukonu kaupið
hafa verið 6 til 8 ríkisdalir um árið,
að meðtöldu því, sem tekið var út í
fatnaði. Var þetta að miklu leyti
komið undir húsbændunum, því
þeir virtu sjálfir vöruna, sem þeir
keyptu, það er að segja vinnuþrek
og hæfileika hvers einstaklings.
Liklega hefir þó sumt vinnufólk gert
munnlega samninga um kaupið,
einkum þeir, sem eitthvað áttu und-
ir sér, t. d, vefarar, járn eða tré-
smiðir og góðir fjármenn. Veíarar
voru á mörgum bæjum, og mikið
tælt af vaðmálum og dúkum. í
Eyjafirði var og tætt vaðmál, en
me Jt þó af smábandi, og kunnu þá
allir að prjóna, karlar og konur, og
fjármenn tóku með sér prjóna þegar
gott var veður, og prjónuðu meðan
þeir stóðu hjá fénu. Það heyrði eg
sagt, að séra Björn Halldórsson í
Laufási hefði verið hraðastur prjóna-
maður þar um sveitir, hatði hann
prjónað parið á dag af sölusokkum,
sem náðu nokkuð upp fyrir kné.
Auðvitað var banclið gróft og ekki
prjónað sérlega fast.