Syrpa - 01.04.1917, Qupperneq 27

SYRPA, 1. HEFTI 1917
25
l<ona. Munu marg'ir viö þau
hjón kannasf. 2. HjAlmar
Hvanndal í Pine Valley bygö-
intii, albróSir Helgu og á börn;
um hann veit eg ekki mikiö.
7. Helga Hallsdóttir, giftist og átti
tvær dætur, Hólmfríði og Guð-
nýju, sem báðar giftust og átti
sú síðar nefnda börn; heldur
lítilmenni. Sá eg þær systur, er
voru mjög stórskornar í andliti
og þreklegti vaxnar. Þó aö
rekja hefÖi mátt þessa ætt nokk-
uð ítarlegar, þá veröur það ekki
gert hér.
Hallur gamli í Tungu mun aö
jafnaði hafa verið glaðlyndur og
ganntnsamur, og þegar hann lagði
áherzlu á eitthvað, sem hann sagði,
þá tvítók hann þaö. Oft voru ungl-
ingar sendir af öðrum bæjum til
Halls, að biðja um ýmislegt sem
vantaði, því Hallur var maður bón-
þægur, hafði hann þá fyrir vana að
þaulspyrja þá urn alla skapaða hluti
á heimili þeirra. Þegar honunt
þótti strákum vel segjast og þeir
höfðu leyst vel frá skjóðunni, sagði
hann við kunningja sína á eftir :
Ojæja, hann kom nú hér í gær einn
tuttugu-kjafta strákurinn, til að
biðja um ket og smér, ket og smér.
Þegar honunt þótti þeir segja lítið
(voru varaðir við að tala mikið),
sagði hann á eftir: Hann talar ekki
ntikið drengurinn sá arna.—Vænst
þótti honum um Rebekku af börn-
um sínum.
Eftir að hún var gift og farin að
búa á Laugalandi, stökk Guðrún,
kona Halls, út að Laugalandi til
dóttur sinnar og tengdasonar, þeg-
ar verstu skorpurnar komu fyrir
. heima milli þeirra hjóna, og sat þar
löngum. Þegar hún hafði setiö þar
um hálfan mánuö, skipaði hún Guð-
mundi tengdasyni sinum, að fá sér
tvo hesta, annair til reiðar en hinn
til áburðar, og gerði Guðm. það.
Fór hún þá inn að Tungu, og klyfj-
ar hestinn með því bezta sem til
var í búinu, ket, smjör og annað
góögæti. Hallur skifti sér ekkert
af þessu, og fór hún með þetta út
að Laugalandi, og færði þeint það
í búið þar. Hallur sagði við kunn-
ingja sína, sem komu þangað eftir
að hún var farin: Ojæja, hún koni
nú hérna í gær, hún Paula, hún
Paula, til aö stela, til aö stela, eins
og hún ‘ er vön Eitt sinn kom
sýslumaður til hatts til að skoða
•sveitarreikningana; þaö getur hafa
verið Þorkell Gunnlaugsson, sem
var sýslumaður í ísafjarðarsýslu frá
1835 til 18-14, og bjó í Reykjarfirði
hinu megin viö ísafjörð að innan-
verðu. Hallur mun hafa verið
hreppstjóri nálægt 30 árum. Sýslu-
maöurinn skildi ekki vitund í reikn-
ingum Halls, hvernig sem Hallur
reyndi að skýra þá fyrir honum ;
verður sýslumaður þá snöggur í
bragði og segist ekkert skilja í
þessu. Þá segir Hallur, það er
bezt að setja karlinn af, karlinn af.
En svo fór að Hallur hélt embætti
sínu áfram. Margar fleiri skrítlur
heyrði eg eftir Halli, sem eg er bú-
inn að gleyma. Það sem eg komst
næst, er, að Hallur muni hafa dáið
einhvern tíma frá 1836 til 1842, og
held eg að hann hafi eigi orðið há-
aldraður maður. Eftir því Sem
Halli var lýst fyrir mér, jnun hann
hafa verið hár maður- riðvaxinn og
ákaflega herðabreiður; kraftamaður
mun laann hafa verið með afbrigð-