Syrpa - 01.04.1917, Blaðsíða 44

42
SYRPA, 1, HíiFTI 1917
sáu hvert hann vildi reka þá, grunaSi einn, hver hann mundi
vera, og reyndi að hlaupa á brott. En Þorgils brá skjótt við og
sló hann á hausinn meS fiskistöng sinni. Hinir námu auÖsveipir
staðar, unz sá, er reynt hafSi aS hlaupa brott, var kominn í
hópinn. Rak hann þá heim á hlaSiS og stóSu þeir í hóp viS
dyrnar, er Loftur opnaSi þær. Voru þeir bundnir um nóttina
og reknir næsta dag þangaS sem þeir áttu heima. SilfriS, er
þrælarnir höfSu tekiS úr haugnum, nam nærri þrjár merkur
og hélt Loftur því. En fregnin um afreksverk Þorgilsar barst
um land alt og fékk hann á sig hreystiorS mikiS af því. Örra-
beinn stjúpi hans vildi nú fá hann heim aftur í TraSarholt, því
Þórunn hafSi mælt viS hann á þessa leiS: “Nú mátt þú sjá,
hvernig komiS er. HefSi Þorgils veriS kyrr heima, þá hefSir
þú fengiS fé þaS, er hann tók af þrælunum; en nú hefir Loftur
þaS og er þaS þér mátulegt.”
Örrabeinn fór þá á fund Þorgilsar og baS hann aS hverfa
aftur heim; en Þorgils kvaSst una hag sínum vel þar sem hann
væri og aS hann mundi dvelja framvegis meS Lofti. Hann kom
alloft í TraSarholt til fundar viS móSur sína og hafSi hann dálæti
á barni hennar og Örrabeins, hálfbróSur sínum, er Hræringur
nefndist; en aldrei sýndi hann móSur sinni sama atlæti, eftir aS
hún lét hann fara í fóstur aS Gaulverjabæ.
ÞRIÐJI KAPITULl.
SverðiS BlaSnir.
Er Þorgils var fullvaxta, sagSi hann Lofti, aS hann vildi
fara utan. Loftur kvaSst hafa veriS viS því búinn—“og segir
mér hugur um, aS þú munir geta þér góSan orSstýr, hvar sem
þú fer.” Þorgils bar öll merki þess, aS hann mundi verSa
maSur frægur. Hann var hár og herSabreiSur, fríSur sýnum,
meS ljóst hár og blá augu. NokkuS var hann lauslimaSur, sem
væri hann enn eigi fullharSnaSur, en var þó fimur vel, sund-
maSur góSur og hinn hugprúSasti maSur. Eigi var hann deilu-
gjarn og aldrei hafSi hann átt viS nokkurn mann í illu. Samt
hlýddu menn honum, er hann skipaSi; en fram aS þessum tíma
hafSi hann ekki lagt sig í kapp viS neina aSra en þá, er hann
þekti. Nú var sá tími kominn, aS hann skyldi fara aS heiman.