Syrpa - 01.04.1917, Qupperneq 51

SYRPA, 1. HEFTI 1917
49
JarShússnaut, og mun þaS mjög í minnum vercSa haft. Hinu
öSru, sem í jarShúsinu er, skulum viS skifta jafnt meS okkur,
nema karlinum, hann er til einskis nýtur og skulum viS skilja
hann eftir og eina konuna til aS gæta hans.”
Var nú gjört sem Þorgils mælti. Fluttu þeir jarShússbúana
meS sér og skiftu þeim milli sín.
Þeir sáu, aS ekki var vænlegt til féfanga þar í óbygSunum
og héldu því aftur til skipanna. Fundu þeir AuSun og menn
hans, er biSu þeirra á ströndinni; og höfSu þeir fé nokkurt og
menn, er þeir höfSu tekiS. Létu þeir nú aftur í haf.
Er þeir komu til Kataness, kvaSst Þorgils vilja fara til Is-
lands. “Á eg óSal þar," mælti haann viS Ólaf, “sem eklci er vel
stjórnaS, og hygg eg aS tími sé kominn til, aS eg líti eftir því.
“En ætlar þú eigi aS ganga aS eiga systur mína?” mælti
Ólafur.
Þorgils kvaSst eigi vera sama hugar um þaS og áSur.
"ViS eigum lítt skap saman,” mælti hann. “Ann hún mér eigi,
og eg eigi henni, svo eg tali bert viS þig. Vil eg, meS þínu
leyfi, gefa hana AuSunni, er ann henni og mun reynast henni vel.
Hefir hann unnaS henni lengi, en eg eigi, þótt eg héldi eftir
hólmgönguna viS Svart, aS verSugt væri aS eg fengi hennar.”
“ÆriS miklum brögSum þykist eg beittur af þér,” mælti
Ólafur, "og skyldir þú eigi gefa öSrum manni systur mína, sem
væri hún varningur nokkur.”
“Eigi er þaS ætlun mín,” mælti Þorgils; “vil eg einungis
auka hamingju hennar. Mundi hún verSa lítt hamingjusöm meS
mér. Ef þaS er vilji þinn, vil eg leita álits AuSuns og hennar
sjálfrar um þetta.”
Ölafur jarl lét til leiSast, aS samþykkja ráSahag þennan,
einkum þar sem GuSrún var mjög fús aS verSa kona AuSuns.
Var þaS síSan fastmælum bundiS. AuSun kvaS Þorgilsi hafa
farist mjög vel í þessu. AS áliSnu sumri hélt Þorgils heim.
Mikil breyting hafSi orSiS, meSan hann var í víkingu,
Loftur réSi yfir TraSarholti, því Þórunn móSir hans var dáin,
og bróSir hans, Þorleikur, hafSi fariS utan, en Örrabeinn, stjúp-
faSir hans, og hálfbróSir, Hæringur, höfSu flutzt á Stokkseyri
og bjuggu þar.
Þorgils sagSi Lofti, aS hann vildi dvelja heima um hríS, og
lét Loftur vel yfir því. “Ertu nú orSinn frægur maSur og fær
um aS halda þínum hlut í hverju sem er. En hér er maSur ný-
kominn af NorSurlandi og vill hann flestu ráSa hér um slóSir.
Þurfum viS slíks manns meS sem þú ert,”