Syrpa - 01.04.1917, Qupperneq 61

SYRPA, 1, HEFTJ 1917
59
alla garSa eftir kornum til að fylla maga hans og lægja garg
hans. VertSur þaS aS líkindum fulldýrt, en ekki munucS þiS fá
fé hjá mér til aS fylla hít hans.”
Sörli var aS fullu bættur og Jósteinn flutti bú sitt aftur heim
í Kálfholt í héraSinu; en Ásgrímur sveigSi jafnan í tali sínu aS
Þorgilsi og kvaS hann mundu fá fulllaunaS, ef hann héldi sér ekki
í skefjum.
SJÖUNDI KAPITULI.
í heiSnum siS.
ÞaS er í frásögum haft, aS þá er kristni barst til Islands,
hafi Þorgils veriS meS þeim fyrstu, er tóku viS hinum nýja siS.
Þorvaldur KoSránsson og biskup nokkur, FriSrik aS nafni, boS-
uSu fyrst kristni norSanlands, en sunnanlands var hin nýja trú
ekki boSuS fyr en ári síSar.
Þorgils hafSi jafnan haft átrúnaS mikinn og blótaSi Þór.
Var hann nú á alþingi, er Þorvaldur og biskup boSuSu hinn nýja
siS og hlýddi hann á orS þeirra og veitti siSum þeirra gott at-
hygli. Flestir höfSingjar landsins voru þar og þar á meSal
Ásgrímur ElliSagrímsson. Hann og Þorgils töluSust nú viS, er
fundum þeirra bar saman, en fremur voru samræSur þeirra
stuttar.
Biskup söng messu skamt frá Lögbergi. Var þar reist altari
og reykelsi brent, og stóS biskup þar í öllum skrúSa. Sungu
þeir sálma á latínu, og eftir þaS talaSi einn af höfSingjunum, sem
trú hafSi tekiS, um hinn nýja siS, því biskup kunni eigi aS mæla
á íslenzka tungu. Þorgils hlýddi á, og gaf góSan gaum aS orS-
um þeirra og var mjög hugsi, er þeir höfSu lokiS máli sínu.
MikiS var rætt um hina nýju trú á eftir, og sagSi Þorgils, aS
sér virtist trú sú góS og viturlegri en hin eldri. “Fæst ekkert án
endurgjalds,” mælti hann, “svo eru lög um heim allan. Kostar
þaS mig lítiS, aS gefa Þór naut viS og viS, en vera má, aS mig
kostaSi meira aS hafa gætur á gjörSum mínum, orSum og hugs-
unum. En sé þaS, sem í boSi er, virSi þess verSs, sem á þaS er
sett, má sá maSur kallast heimskur, er gengur frá kaupunum.”
Ásgrímur kvaS hinn nýja siS mundu rangan vera, og þá, er
boSuSu hann, fara meS lygar einar. Þorgils svaraSi því, aS