Syrpa - 01.04.1917, Síða 65

SYRPA, 1. HEFTI 1917
63
er vinur hans AuSun kom frá Grænlandi með hlaðiS skip af
varningi, loSskinn og marga aSra dýrmæta hluti, fór hann aS
hugsa meS meiri alvöru um orSsendingu Eiríks rauSa og ræddi
um hana viS Þóreyju.
Þórey var eigi fús til fararinnar, því hún bjóst viS aS verSa
léttari áSur en langt um liSi, en þó neitaSi hún eigi aS fara.
“Mikil hætta er þaS, aS flytja svo langt,” mælti hún.
Þorgils kvaS þaS satt vera. “En Eiríkur hefir sent mér
orS, og er mér skylt aS fara. Höfum viS aldrei skiliS og aldrei
neitt á milli boriS síSan viS kvæntumst, og skal þaS heldur eigi
verSa nú. Þú skalt verSa eftir heima og gæta bús meS aSstoS
vina okkar, en eg mun fara til Grænlands.”
Þóreyju líkaSi þetta illa. Þótti henni þetta misráSiS hjá
Þorgilsi og sagSi honum þaS. “Mun eg samt fara meS þér, ef
þú hlýtur aS fara." “Eg vænti þess, aS þú mundir fara,” mælti
hann, og mátti heyra, aS honum líkaSi betur. Tók hann nú til
aS undirbúa förina og leitaSi góSra og vaskra manna meSal vina
sinna. Sonur AuSuns, er Þorleifur hét og var í fóstri hjá Þor-
gilsi, var einn þeirra, er fara skyldu. Kolur og StarkaSur, fóstur-
bræSur Þóreyjar, er nú sátu aS búum sínum, afréSu aS fara meS
honum. GuSrún vildi einnig fara meS þeim. Tóku þau meS
sér tíu þræla og Þórarinn, verkstjóra í TraSarholti. Þorgils tók
margt af kvikfénaSi meS sér, því hann ætlaSi aS setja upp bú
á Grænlandi. Hann fékk TraSarholt og land sitt alt ásamt
lausafé Hæringi hálfbróSur sínum til varSveizlu; þóttist hann
þess fullviss, aS trúa mætti honum fyrir því. En er þau voru
nær því ferSbúin, kom Jósteinn úr Kálfholti og kvaSst vera albú-
inn aS bregSa búi og fara meS honum til Grænlands. “Mun hér-
aS þetta eigi verSa siálfu sér líkt, er þú ert brott farinn," mælti
hann. “Hefi eg tólf manns meS mér og er þaS fólk alt gott.”
“Þá munum viS þurfa stærra skip en eg ætlaSi,” mælti Þorgils.
“en eigi mun eg mæla á móti því, aS þú og skylduliS þitt fari."
Þorgils leitaSist nú fyrir um skip, sem væri nógu stórt, og
fann þaS í Ölfusárósi. Var þaS stórt skip og vel smíSaS. Og
er hann hafSi keypt skipiS og búiS út sem þurfti, flutti hann
meS alla förunauta sína og dvaldi um hríS á Hjalla, hjá vini
sínum, Þóroddi bónda, NokkuS var áliSiS sumars; en hann
vænti góSs byrjar. Þórný dóttir hans sýktist og var tvísýnt um,
aS hún gæti fariS meS þeim. Hún var níu vetra aS aldri og
fríS mær sýnum.
Þorgils beiS þrjá daga eftir aS Þórný sýktist, en treystist
eigi aS bíSa lengur sökum þess, hve áliSiS var sumars. SagSi