Syrpa - 01.04.1917, Qupperneq 70

68
SYRPA, ]. HEF'll 1917
öSrum var bjargað. HugSi hann eigi, aS skipiS mundi heilt
haldast þar til allir væri af því og á land komnir. En þó varS
eigi af, aS þaS brotnaSi unz Þorgils og þeir síSustu meS honum
voru nærri aS landi komnir; þá sáu þeir þaS brotna sundur í
miSju og báSa stafna sökkva. Þannig endaSi ferS þeirra, og
höfSu þeir nú tekiS land á Grænlandi.
FjörSur sá, er þeir höfSu lent í, var stór og gengu björg
fram meS honum beggja megin. Voru þar fjöll brött og þakin
jökli aS ofan. Sandur var þar á ströndu, er þeir lentu, og gróSur
lítill, en innanvert viS vestara nesiS var aS sjá sem meira und-
irlendi væri, og afréS Þorgils, aS þar skyldi byggja skýli fyrir
veturinn. Hélt hann aS eigi mundi langt vetrar aS bíSa; bjóst
hann viS köldu veSri, er storminn hefSi lægt. Nógur rekaviSur
var þar á fjörunni til skálabyggingar.
Tóku þeir nú allir til starfa, er Þorgils hafSi valiS skála-
stæSiS. BygSu þeir skála allstóran og skiftu honum sundur í
miSju meS þverspili; voru tvö eldstæSi í skálanum, sitt hvoru
megin þilsins, og dyr tvennar. Vildi Þorgils, aS sínir menn væri
eigi meS mönnum Jósteins; hafSi honum lítt geSjast aS fram-
ferSi Jósteins manna á skipinu. HöfSu þeir veriS eySslusamir
og haft hátt um sig. Vissi hann aS hann gæti vel stjórnaS sínum
mönnum, en eigi hinum. AfréS hann aS skifta jafnt milli þeirra
öllu, er bjargaS var úr skipinu og láta svo hvorutveggju sjá fyrir
sér sjálfa. Sá hann aS þeir mundu hljóta aS dvelja vetrar-
langt þar í firSinum, því þar var skjól fyrir veSrum. HugSi
hann, aS þeir mundu geta aflaS fiskjar til matar sér; aS öSru
leyti sá hann, aS áhyggjur fyrir framtíS þeirra mundu lítt gagna.
Tvær vikui; unnu þeir aS skálabyggingunni; og höfSust
konurnar viS í helli nokkrum, meSan á henni stóS. Voru þar
kyntir eldar tveir til aS halda á þeim hita. GuSrún og ambátt-
irnar aSstoSuSu viS skálabygginguna. Þórey reis eigi úr sæng
sinni. Var fast aS því komiS, aS hún mundi barn ala. Fengu
þau eigi aSra hjúkrun veitt henni, en þá, aS verja hana fyrir
regni og kulda.
TÍUNDI KAPITULI.
Hinn fyrsti vehir á Grænlandi.
Þegar skálasmíSinu var lokiS, fluttu þeir þangaS matvæli