Syrpa - 01.08.1920, Qupperneq 16

238
S YRPA
KanadalþjóSina, vér Mjótum aS gera þaS og eigum aS gera þaS.
En vér eigum aS eiga þegar aldir renna eitíhvert spor viS tímans
sjá. — Vér eigum aS láta sjást aS vér höfum lifaS. Kanada á
aS bera þess einhver merki, aS fslendingar hafa lifaS þar. En
ef vér keppumst viS aS drepa vort eigiS einstaklingseSli, vort eig-
iS þjóSareSli í oss, þá deyjum vér vesalingar, sem enginn veit
aS hafi lifaS hér. Þá gefum vér Kanada ekki neitt, sem veigur
sé í. Vér erum fslen dingar, vér getum ekki annaS veriS. Ef
vér viljum ekki vera þaS, sem vér erum, þá verSum vér ekkert,
nema aumingjar. Ef vér keppumst viS aS rífa upp alfar þær
frætur, sem eSli vort á í íslenzkum jarSvegi, í íslenzku þjóSirni,
þá missum vér þrek og dug og sjálfstæSi. ÞjóSerniS íslenzka
er oss andleg næring, meSan vér erum aS festa rætur í kanadisku
þjóSh'fi. Vér meguiu ekki liítilsvirSa vorn eiginn arf, þá missum
vér mikiS af þroskaskilyrSunum, og þá missum vér virSingu fyrir
sjálfum oss. Þá fljúgum vér á lánuSum fjöSrum og verSum aS
<ithlægi annara, o@ þuS meS réttu. Og vér höfum svikiS Kan-
Ada.
ÞaS er ógæfumerki aS sýna þjóSerni sínu ræktarleysi. Vér
eigum aS leggja rækt viS þaS og hjálpa öSrum til þess; þá verS-
um vér líka góSir Kanada'borgarar. En vér verSum aS gera þaS
meS því markmiSi, aS vinna Kanada til heilla. Vér miegum ekki
gleyma, aS vér helgum Kanada alla krafta vora, aS vér leggjum
manngildi vort saman viS manngildi bræSra vorra í þessu landi
til aS skapa þolgóSa, tápmikla, göfuga menningaéþjóS. MeS
þessa hugsjón fyrjr augum eigum vér aS vera þjóSræknismenn.
Vér höfum ekki lagt nógu mikla rækt viS ivort íslenzka þjóSerni.
Almenningur hefir ekki gert sér nógu ljósa grein fyrir því, hve
eSIiIegt og hve nauSsynlegt þaS var, aS vér legSum ráekt viS arf
vorn og flyttum hann mieS oss inn í kanadiskt þjóSlíf. Almenn-
ingur hefir ekki skiliS, aS IþaS var óss þroskaskilyrSi, aS vér slit-
um ekki í einu allar þær rætur, sem veitt ihafa oss næringu frá
kyni til kyns um margar aldir. Þeir, sem fæddir eru í þessu landi
af 'íslenzkum fordldrum( þeir hafa líslenzk þjóSareinkenni, jafn-
vel þótt þeir hafi aldrei séS Island. ESli þeirra er samt aS miklu
leyti íslenzkt, þeir eru ifslenzkir í ihugsunarhætti; hugsjónir þeirra
eru aS ýmsu leyti ólíkar hugsjónum annara þjóSa manna; þaS er
ætterni, þjóSerni. Þetta sérkennilega hugsjónalíf þarfnast nær-
ingar, ef þaS á aS þroskast vel. Sú næring, sem hiS íslenzka
hugsjónalíf þarf til aS lifa og verSa aS heillbrigSum, þróttmiklum