Nýjar kvöldvökur - 01.01.1917, Page 51

LAUSAVÍSUBÁLKUR.
47
áliti hans sjálfs. Rótt hann varaðist að beita menn
níðkveðni munu honum hafa hrotið fáeinarstök-
nr af því tægi, eins og þessi um ónafngreind-
an mann, sem neitaði Baldvin um lítilsháttar lán:
Oft má hroka svipinn sjá
á sjóla okurs prúðum.
Dygðin þokast fögur frá
fúlum Lokabúðum.
Og enn:
Faktors þjónar fylla glös,
færist tjónið svínum;
hér er dóna drukkin ös
dimm fyrir sjónum mínum.
Og þéssi staka er alkunn orðin:
Mist hefur sjónir miskunar,
maura dónast veginn.
Nettur þjóninn nískunnar.
nær í krónugreyin.
Þetta er aðeins lítið sýnishorn af kveðskap
Baldvins. Mér er ekki kunnugt um að hann
hafi gert nein löng kvæði, heldur kastað fram
einstökum vísum í svipuðum stíl og hér er
frá sagt.
3éra Hallgrímur Thorlacius, sem nú er prest-
ur í Glaumbæ, var í skóla, þegar Baldvin and-
aðist. Nokkru áður en Hallgrímur frétti lát
hans, dreymdi hann að Baldvin kæmi til sín
og kvæði vísu þessa:
Eru læknuð öll mín sár.
engar nauðir þvinga.
Nú er Baldvin bleikur nár,
Bragi Skagfirðinga.1)
Jónas Jónsson, sem bjó á Dýrfinnustöðum
og síðar á Hofdölum, þótti gott tækifærisskáld.
Hann var gáfaður og skemtinn maður en talinu
drykkfeldur. Jónas dó um síðustu aldamót.
Nöfn manna batt hann oft í vísum, og
skrifaði utan á bréf. Þóttu sumar gerðar snildar-
vel. Einhverju sinni sendi hann bréf með þess-
ari utanáskrift:
’) Sjá Þjóðsögur O. B. bls. 28.
Meistari hælis1, MJölni2 bar,
merghús8 Þjaza nauðir jók.
Heyjabælir,4 hraunklettar6
Haugagras6 á Sauðárkrók.
!) Hæli = hús; meistari húss = timbursmiður.
2) Mjölni bar = Þórr. 3) Þjaza merghús =
jötuns bein = steinn 4) heyjabælir = sig
(á heyjum). 5) hraunklettar = urð-s. 6) hauga-
gras = arfi, (hér) = sonur. Þ. e.:
Timbursmiður Þorsteinn Sigurðsson Sauðárkrók.
í öðru sinni sendi hann kunningja sínum
bréf og skrifaði utan á þessa vísu:
Græðir þing og gersemar
gautur hringa mæri;
útlendingur alstaðar
alinn stingverkfæri.
Þ. e. = Erlendur Pálsson,
Pétur hét maður, hann var Jónsson og átti
heima í Réltarholti, Hann reri oft til sjóar. Voru
þeir Jónas kunnugir, og seint að vetri einum
kvað Pétur Ijóðabréf til Jónasar. Par í var
þessi vísa:
Heima bind ei blíða ró,
burtu hrindist friður.
Fæ eg yndi út við sjó
eisu linda viður.
Jónas kvað aftur til Péturs:
Finst mér boði blíðumorð,
bana skoðum vegu,
þegar gnoðar berja borð,
bylgjur voðalegu.
Vorið eftir drukknaði Pétur á Skagafirði.
Pessi fallega morgunvísa er eftir Jónas:
Sólin þaggar þokugrát,
þerrar saggans úða.
Fjólan vaggar kolli kát,
klædd úr daggar skrúða.
Einhvérju sinni var Jónas »við skáU sem
oftar og mælti þá fram þessar vísur: