Nýjar kvöldvökur - 01.01.1934, Blaðsíða 41

MAMMON OG AMOR
35
leikhúsinu, eða eftir það. — Nei, pabbi,
þetta er einn þeiri'a örðugleika, sem pen-
ingar geta ekki greitt fram úr. Við get-
um ekki keypt eina mínútulengd af tíma
fyrir peninga. Ríka fólkið mundi verða
langlífara, ef þess væri kostur. — Það
er útséð um, að mér gefist færi á að tala
við ungfrú Lantry, áður en hún fer«.
»Jæja, drengur minn«, sagði Anthony
gamli glaðlega, »þú mátt nú fara að rölta
á stað i klúbbinn þinn. Það gleður mig,
að ekkert er að heilsu þinni. En gjarnan
mættirðu muna að brenna nokkrum kert-
um, svona annað slagið, til heiðurs Gjald-
miðli gamla Mammonssyni. Þú segir að
tíminn fáist ekki fyrir fé. Það er nú
svo. Náttúrlega geturðu ekki pantað ei-
lífðina, innpakkaða og heimsenda, fyrir
ákvæðisverð. En ég hef nú samt séð öld-
unginn Tíma verða býsna sárfættan og
víxlaðan í spori á göngu sinni yfir gull-
hrúgurnar«.
Seint um kvöldið kom Elín frænka inn
til Anthony bróður síns. Hún var blíð-
lynd, rómantísk, hrukkótt, andvarpandi
og tröllsliguð af auðæfum, og hóf nú upp
harmagrát mikinn um ástarraunir Ric-
hards.
»Hann sagði mér frá því öllu saman«,
sagði Anthony geyspandi. »Ég bauð hon-
um bankabókina mína, en hann gerði
ekki annað en skíta út peninga. Sagði að
þeir væru gagnsláusir, og kvað ófram-
kvæmanlegt að þoka lögum samkvæmis-
lífsins um hársbreidd, þó tuttugu mill-
jónamæringum væri beitt fyrir«.
»ó, Anthony, bróðir«, andvarpaði Elín
frænka, »það vildi ég að þú hugsaðir ekki
svona mildð um veraldleg gæði. Auðæfi
mega sín einkis, þar sem sönn ást á í
hlut. Ástinni eru allir hlutir mögulegir.
ó, hefði hann bara tjáð henni ást sína
fyrr! Hún hefði ekki getað neitað hon-
um Richard okkar. En nú er ég svo
hrædd um að það sé orðið of seint, því
héðan af fær hann víst ekkert tækifæri
til að tala við hana. Allt þitt gull megn-
ar ekki að kaupa syiú þínum hamingj-
una«.
Um áttaleytið kvöldið eftir, tók Elín
frænka slitinn, fornfálegan hring upp úr
mölétinni öskju, og gaf Richard hann.
»Berðu hann í kvöld, frændi minn«,
sagði hún, »hún móðir þín átti hann, og
sagði að það fylgdi honum hámingja í
ástum. Hún bað mig að afhenda þér
hann, þegar þú hefðir fundið þína hjart-
ans útvöidu«.
Richard tók við hringnum með lotning-
arsvip, og bar hann á litla fingur sér.
Hann komst ekki nema upp að miðliðn-
um, svo Richard tók hann ofan, og stakk
honum í vestisvasann, eins og karlmönn-
um er títt. Því næst hringdi hann eftir
bílnum.
Klukkan tvær mínútur yfir hálf níu
tosaði hann ungfrú Lantry gegnum ið-
andi mannþröngina á járnbrautarstöð-
inni, og inn í bílinn. »Við verðum að
flýta okkur, svo mamma og gestirnir
þurfi ekki að bíða«, sagði hún.
»Keyrðu til Wallack leikhússins, eins
hratt og þú getur, »kallaði Richard til
vagnstjórans.
Þau óku í loftinu upp 42. stræti, eins
og leið lá í áttina til Breiðgötu, en á 34.
stræti kallaði Richard allt í einu til bíl-
stjórans, og bað hann að stanza.
»Ég missti hring«, sagði hann í afsök-
unartón, um leið og hann stökk niður úr
bílnum, »mamma mín átti hann, og mér
þætti mjög leitt að tapa honum. Það tef-
ur okkur ekkert, — ég sá hvar hann
datt«.
Hann var að vörmu spori búinn að
finna hringinn, og kominn upp í bílinn
aftur.
En rétt,í þessum •svifum stanzaði bíll,
sem var að fara þvert yfir strætið, beint
5*