Nýjar kvöldvökur - 01.01.1934, Qupperneq 52

46
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
né elda kveikti í hreinni sálu niinni.
Þú litlum, mjúkum höndum straukst um gömul
sorgarsár,
er sviða hafði valdið um mörg og döpur ár;
mér fannst sem gleði um allar æðar rynni«.
Þessi kvæði eru ekkert »úlfablóð«. Þau
eru blóð manns, sem lifir og finnur til.
En höf. nefnir kverið eftir síðasta kvæð-
inu í bókinni, sem er mjög kringilega ort
kvæði og svo einkennilegt, að ég get ekki
stillt mig um að tilfæra eitt erindi úr
því að lokum:
»Er vetrarnóttin er lögst um landið,
er leynist dauðinn í skógum dimmum,
þá verður lánættið lævi hlandið,
þar læðast hópar af úlfum grimmum,
sem eiga í höggi við harðan vetur;
um hinztu fangbrögðin enginn getur,
en spor til byggða og spark um fennur
er spá um dauða, og feigðarletur
um kulda og hungur — og hvassar tennur«.
Af höfundi þessara ljóða, hver sem
hann er, er alls góðs að vænta í framtíð-
inni.
JÖEÐ. Tímarit með myndum.
Útgefandi og ritstjóri Björn O.
Björnsson. I.—III. árg.
Um tímarit þetta hefur þegar verið
ritað svo margt og lofsamlega, og það
er íslendingum þegar að svo góðu kunn-
ugt, að það er óþarfi að fara hér um
það mörgum orðum. Ætti að gera því
góð skil, og skrifa ítarlega um það, yrði
að gera það í miklu lengra máli, en
Kjvöldvökurnar hafa rúm fyrir, svo
geysilega fjölbreytt og yfirgripsmikið er
það efni, sem tímarit þetta fjallar um.
Það fjallar ekki aðeins um öll jarðnesk
efni eins og nafnið virðist eiga að benda
til. Það fjallar bæði um himin og jörð.
Það ber jafnt fyrir brjósti andlega og
líkamlega velferð manna og ber þess
merki, að ritstjórinn er fjölmenntaður
maður, bæði náttúrufræðingur og prest-
ur. íslenzkum prestum er stundum borin
ábrýnandleg deyfð og áhugaleysi. Verður
hvorugt sagt í sannleika um séra Björn
0. Björnsson, sem jafnhliða því að gegna
afskekktu og erfiðu brauði, brýzt í því,
að gefa út jafn stórt og fjölbreytt tíma-
rit, af einlægum og djúpum áhuga á al-
hliða menningarlegri velferð lands og
lýðs. Ritið er yfirleitt skemmtilegt af-
lestrar og mjög ódýrt, aðeins 5 kr. fyrir
áskrifendur, 17 arkir að stærð, og frá-
gangur allur á prentun og myndum hinn
prýðilegasti. Nýtur ritstjórinn þar hinn-
ar alkunnu smekkvísi og listfengi föður
síns, hr. Odds Björnssonar, prentmeist-
ara, sem annazt hefur um prentun rits-
ins og hefur sjálfur ritað mjög eftirtekt-
ai*verða pistla í það.
B. K.
ÉG ÞEKKTI SNÓT —.
Ég þekkti eitt sinn unga snót,
ekki var hún heimsk né ljót,
hún þráði yl og ástarhót
— og ætlaði á stefnumót.
En — svona er lífsins lukkuspil —
hún lenti í norðanhríðarbyl,
á mannavegum missti hún skil
og mín svo lenti til.
* ❖ *
Úr mínum höndum meyjan smó
en minning hennar lifir þó,
og sagan út um fjörðinn fló
---------og fleiri til mín dró.
Einar S. Frímann.