Nýjar kvöldvökur - 01.01.1937, Blaðsíða 20

14
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
um snjöll brögð, sem áætluð voru og und-
irbúin, en sem komið var í veg fyrir, um
einkennileg glæpaverk, sem framin höfðu
verið, en aldrei komizt upp, hver valdur
var að o. s. frv. Brot af samræðum þess-
um bárust til Belindu Mary, þar sem hún
stóð í tjölduðum dyraganginum, sem lá
frá borðstofunni og yfir að herberginu,
sem hún notaði fyrir skrifstofu.
„. ... munið þér eftir Bolbrook málinu,
Sir George? Ég nappaði náungann I O-
dessa... .“
,,....það einkennilega var, að ég fann
enga peninga á líkinu, aðeins lítinn vernd-
argrip úr gulli með einstökum smaragð í,
svo að ég vissi, að það var stúlkan með
loðhattinn, sem hafði. ..
„... . Pinot sleit sig lausan eftir að hafa
sett í mig þrjár kúlur, en ég skreiddist út
að glugganum og skaut hann til bana —
það var sannarlega vel skotið. .. .“
„Þeir stóðu upp til að heilsa henni, og
T. X. kynnti hana mönnunum. Og í sama
bili kom John Lexman.
Hann leit þreytulega út, en tók kveðju
lögreglufulltrúans glaðlega. Hann þekkti
alla gestina að nafni, og þeir hann. Hann
hafði með sér fáein blöð, sem hann lagði
á litla borðið, er sett hafði verið fram
handa honum, og er kynningunum var
lokið, gekk hann að borðinu og hóf mál
sitt hérumbil formálalaust.
XXI. KAPÍTULI.
SAGA JOHN LEXMAN’S.
„Eins og yður mun öllum vera kunnugt,
rita ég sögur, sem hlotið hafa hylli sökum
þess, að ég hefi.í þeim samið og byggt upp
ýmsa all flókna glæpsamlega leyndar-
dóma, og leyst úr þeim eftir á. Yfirlög-
reglustjórinn hefir verið svo vinsamlegur
að skýra yður frá því, að sögur mínar
væru .eitthvað annað og meira en hrein
og bein leit eftir hylli lesendanna, og að
ég leitaðist við í sögum þessum að setja
fram flókna og dularfulla atburði og að-
stæður, en þó sennilegar, og beitti síðan
hugviti mínu til þess að finna þá úrlausn
þessara mála, er ekki aðeins sé aðgengileg.
fyrir venjulega lesendur, heldur einnig
fyrir lögreglu-sérfræðinga.
Þó að ég áður fyrri tæki ekki starf mitt
með neinni sérstakri alvöru, og sæktist.
vissulega mest eftir æsandi atvikum og.
viðburðum, þá er mér nú samt ljóst, er
ég lít til baka, að þótt starf mitt virtist
stundum tilgangslaust, þá var þó undir
niðri eitthvað það, sem líktist ákveðnum.
athugunum og rannsóknum.
Þér verðið að afsaka þetta sjálfshól mitt,
sökum þess, að það er nauðsynlegt, að ég:
geri yður þessa skýringu, og þér lögreglu-
menn, sem hafið mikla reynslu og þekk-
ingu á þessháttar málum, munið geta
metið rétt þá staðreynd, að eins og mér
var kleift að setja mig í spor hinna ímynd-
uðu glæpamanna í sögum mínum og
hugsa þeirra hugsunum, þannig er mér
nú jafn kleift að rekja hugarfar manns
þess, er morðið framdi, eða a. m. k. að
endurskapa sálarhræringu banamanns Re-
mington Kara.
Flestum ykkar munu kúnnug öll aðal-
atriði viðvíkjandi manni þessum. Þér vit-
ið, hverskonar persóna hann var. Þér
þekkið dæmi upp á hræðilegt miskunnar-
leysi hans. Þér vitið, að hann var svartur
blettur á guðs grænni jörð, grimmur mað-
ur, sem sífellt sóttist eftir að fullnægja
þeirri einkennilegu morð- og pyntinga-
fýsn, sem er harla sjaldgæf jafnvel hjá
glæpamönnum.“
John Lexman hélt nú áfram að lýsa
drápi Vassalaro’s.
„Mér er nú full-ljóst, hvernig það
skeði,“ mælti hann. „Jólin áður hafði ég
meðal annarra gjafa fengið marghleypu
frá einhverjum ókunnum aðdáanda. Þessi