Nýjar kvöldvökur - 01.01.1937, Blaðsíða 14

8
NtJAR KVÖLDVÖKUR
Þrj ú kvæði
eftir Sverri Áskelsson.
Gyðingurinn gangandi.
Nú hverfur sól við svalar vesturunnir
og sveipast norðurþokan inn með hlíð;
nú kvöldsins eldar eru nærri brunnir
og alþjóð hvílist laus við dagsins stríð.
Er daggarskrúða skrýðist nóttin bjarta
og skjálfa blóm í köldum norðanblæ,
ég geng hér einn með örvænting í hjarta
og útskúfaður hvergi griðland fæ.
Eg brenn af þrá, en ósk míns hjarta innstu
eg aldrei fæ, né minnstu stundar fró;
mér neitað er um náðina þá hinztu,
er neitað dauða — fæ ei grafarró.
En þótt á ný í austri aftur rísi
úr ægi sól, með hlýjan gleðibrag,
um fjöll og dali frjóvgi allt og lýsi,
hún færir aðeins nýjan harmadag.
Appelsínan.
Þú ljóssins aldin, appelsínan mín,
hér ertu komin sunnan yfir höfin,
frá landi, þar sem sólin skærast skín
og skrýðir fjöll, með björtu jökultröfin.
Þú hefir vaxið upp í elfar-dal
við ölduleik og vorsins hlýja blæinn.
Þar’s söngvinn fugl í fögrum bjarkasal
þér flytur kveðju sumarlangan daginn.
Á bænum, þar sem bóndinn ræktar þig
er barnung 'stúlka, hýr, með svarta lokka,
sem hlúir að þér glöð og herðir sig,
svo hljóti að launum nýja skó og sokka.
Á næsta bæ er einnig ungur sveinn,
með augu snör og sólskinsbrúná vanga.
Þá hann á kvöldin kemur rjóður, einn,
er kyrrlátt undir laufi þínu að ganga.
Og þegar tunglið gægist bak við grein,
þú gjörla sérð á þeirra nætur-fundi.
— Þar gjörist margt, sem ástin ræður ein,
með ungum sveini og nítján vetra sprundi-
En ei þú slúðrar, eins og betur fer;
hér ertu komin sunnan yfir höfin,
og flytur hingað yl og ást með þér
í íshafskuldann, sólskinslanda-gjöfin.
Fossinn.
Kuldalegur, kólgugrár
klýfur bergið fossinn rammi.
Veifað hefur ótal ár
ægilegum bylgjuhrammi.
Hefur þolað frost og fár,
flutt sín ljóð með ölduglammi.
Kuldalegur, kólgugrár
klýfur bergið fossinn rammi.
Þegar sér á sólarrönd,
sindrar gull af tröllsins hvarmi,
þó að kreppi klakabönd
kaldur vetur hraustum barmi.
Þó að drjúpi döpur lönd
dróma vafin heljararmi,
þegar sér á sólarrönd,
sindrar gúll af tröllsins hvarmi.
„Gljúfrabúi, gamli foss“,
glym þú hátt í þínum dali.
Syngdu dátt mót sólarkoss,
syng, þótt allar lindir kali.
Kveddu þrótt og kjark í oss,
kveð um vötn og fjallasali.
„Gljúfrabúi, gamli foss“,
glym þú hátt í þínum dali.