Nýjar kvöldvökur - 01.01.1937, Blaðsíða 42

36
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
hárið á þér stendur beint upp í loftið, svo
þú skalt ekki vera að fást um það,“ sagði
Tit hlæjandi. „Annars varstu víst að
bjóða okkur velkomnar.“
Ruth hló. „Já, velkomnar allar saman!
Gerið svo vel og gangið inn!“
„Ó, páskaliljur! Ne-i-i, Ruth, hvað þú
hefir gert þetta huggulegt!“
„Mér þykir vænt um að ykkur finnst
það. Setjist þið nú niður! Hvað erum við
annars margar? Átta? Hamingjan góða,
ég hefi eflaust talið herrana með líka —
ég hefi smurt ódæmin öll af brauði —.“
„Þakka yður kærlega fyrir — ég sleppti
nefnilega alveg miðdegismatnum,11 sagði
litla ungfrú Hansen.
„Já, þér megið bara endilega ekki fara
að hringja í skrifstofustjórann eða Jókk-
um,“ sagði ungfrú Vang úr farmbréfa-
deildinni. „Ég hefi nefnilega ekki heldur
borðað miðdegismat.11
„En þá viljið þið auðvitað fá matinn
undir eins. Bara að Aggí færi nú að
koma —.“
í sama vetfangi var barið að dyrum og
Aggí Lund kom inn. Hún var náföl og
virtist hafa grátið.
„Velkomin, Aggí,“ sagði Ruth og rétti
henni höndina. „Jæja, nú kem ég með
matinn, það er bezt að borða, meðan við
erum vinir.11
Þær hlógu allar.
„Það er hreinasta alvara,11 sagði Ruth
og fór út að sækja kaffikönnuna.
„Jæja?11
Blá og brún augu litlu spyrjandi á Aggí,
en áður en hún næði að svara var Ruth
þar á varðbergi.
„Nei, bíðið þið nú hægar,11 skipaði hún.
„Nú fáið þið ekki að spjalla um skrif-
stofur eða önnur leiðindi fyrr en við er-
um búnar að borða, það ætla ég að segja
ykkur. Látið nú sjá og reynið að troða
ykkur að borðinu — ég vona að það tak-
ist með góðum vilja.11
Maturinn virtist bragðast öllum vel,
bæði þeim sem höfðu sleppt og ekki
sleppt miðdegismatnum, og samræðurnar
bærðust fram og aftur á hlutlausa svæð-
inu — eins og t. d.: „Hefirðu séð Cynara?11
„Já, er ekki Ronald Colman1) agalega
góður!11 og „Hvernig líkar þér Forsythe-
sagnabálkurinn?112) „Úff, hann er svo
endalaus —.“ „Nei, ertu alveg frá þér!
Hann sem er svo agalega inndæll11 o. s.
frv. o. s. frv.
„En eins og öllum er kunnugt —• þar
sem tveir eða þrír af sama sauðahúsi eru
saman komnir, þar verður allt af skrif-
stofuspjall, þótt maður læðist í kringum
það eins og köttur í kringum heitan
graut.
Og Tit Bull sagði:
„Ég sá Andersen með dálitla málaða
dömu á Bíó í gær.“
„Úff, nefndu hann ekki, risa-fleðuna þá
’arna!11
„Elsku, hann er þó ekki verri en aðrir!11
„So-o — er hann það ekki,“ sagði litla
ungfrú Hansen og lagði áherzlu á hvert
orð. Jú, ég á að heilsa og segja ykkur að
það er hann einmitt. Hafið þið tekið eftir'
því hvernig hann rýkur upp og slökkvir
ljósið og segir — en við komumst víst af
án rafljósanna núna, segir hann — og svo
á sama augnabliki er forstjórinn þar kom-
inn og segir að —• það er gott, Andersen,
að einhver gæti sparnaðarins í verzlun-
inni, segir hann, — eða eitthvað þesshátt-
ar. Og Andersen er auðmjúkur og' stein-
hissa á því að forstjórinn skuli vera þarna
kominn. Jú, þakk! Andersen hefir ofur-
lítinn spegil hangandi á hillunni á skrif-
borðinu sínu og sér þar allt sem fram fer
að baki honum, og þá getur hann líka
haft vakandi auga á skrifstofudyrum for-
Kvikmyndaleikari. Þýð.
2) Frægur sagnabálkur enskur. Þýð.