Nýjar kvöldvökur - 01.01.1947, Side 21

N. Kv.
■ MANDA-STRANDIÖ Á DJÚPAVOGI 1887 O. FL.
7
náð, en botninn lá allur í sjó og liggur þar
enn. Oft \ar ráðgert að lyfta flakinu með
tómum tunnum qg fleyta því að landi á
lientugri stað, en aldrei varð neitt úr því. —
F.ins og fyrr er getið, er víkin, þar sem skip-
ið bar að landi, síðan köllum Mönduvík.
Papósskipið Anna, sem skipverjar sigldu
upp í sand í ofviðrinu, náðist þegar á flot
aftur, og sigldi það skömmu síðar til Papóss
með vörur þær, er í því voru. Reyndist skip-
ið og farmurinn lítið eða ekkert skemmd-
ur. \'ar skip þetta síðan í förum vor og
haust. X'orið 1892 kom það í síðasta sinn
hingað til Iands frá Raupmannahöfn. Þá
voru hafþök ísa l’yrir Austurlandi, og í það
sinn bárust jakar suður undir Vestmanna-
eyjar. Ekki komst Anna inn á Papós fyrr en
seint í maí, því að þá fór ísinn fyrst að lóna
lrá, og voru þó einstakir jakar þar á reki
fram yl'ir mánaðamótin næstu. Var þegar
hyrjað að afferma skipið. Skipalegunni á
Papós var þannig iiáttað, að legið var stutt
fyrir innan ósinn; þar var dýpið mest, en
nijór áll lá þaðan inn að landinu, og mikill
hluti leiðarinnar var þurr leira á stór-
straumsfjöru. Vörur voru fluttar að og frá
skipi í stórum uppskipunarbátum, og þurfti
að sæta háflæði, helzt á stórstraumi, þegar
fermt var eða affermt. Vel þótti ganga, þeg-
ar sami bátur fór tvær iferðir á milli skips
°g lands. Verzlunarhúsin voru í landi jarð-
a'innar Syðra-Fjarðar við Lón. Fjallgarður-
‘nn, 'sem skilur I.ón og Nesjasveit, er þar
skammt frá, en í þeim fjallgarði er Al-
niannaskarð, þar sem þjóðvegurinn liggur
yfir. Verzlunarhúsin, sem áður voru í Papós,
v'Oru vorið 1897 flutt að Höfn í Honafirði
af þáverandi einganda þeirra, Ottó Túlini-
usi, sem fyrr er getið.
Þegar skipið hal’ði verið affermt, gerði
hvasst veður á norðaustan, og bráttt fór
skipið að reka í áttina að sandinum sunnan
ossins. Innan stundar hjó það á grunni, en
tindir því framanverðu lenti akkeri, sem
htgt hafði verið út frá því. Féll þá sjór
inn í skipið; en skipshöfnin liafðizt þó við
í þ\ í yfir flóðið, og þegar fjaraði, var henni
bjargað í land. Skipið var dæmt ósjófært, og
sent tafarlaust til sýslumanns, sem þá var
Guðlaugur Guðmundsson; ákvað hann og
auglýsti mánaðardag, er selja skyldi hið
strandaða skip. Var síðan unnið að því að
losa segl, rár, beitiása og kaðla úr reiðan-
um. Fljótt kvisaðist, að ekki mundi skipið
vera mjög brotið og auðvelt mundi vera að
ná því út aftur. Nokkrir menn úr Geit-
hellnahreppi tóku sig saman um að fara á
strandstaðinn og atlniga skipið og tiltök á
björgun. Mun Stefán Guðmundsson verzl-
unarstjóri á Djúpavogi liafa verið aðal-
hvatamaður þessa. Fékk hann með sér til
aðstoðar Lúðvík Jónsson trésmið og' hafn-
sögumann á Djúpavogi, ágætan sjómann og
dugnaðarmann. Fóru þeir frá Djúpavogi að
Starmýri í Álftafirði og gistu þar. Þá bjó
þar ainma mín, Ragnlieiður Stefánsdóttir,
og sonur hennar, Stefán Guðmundsson, sem
var dugandi sjómaður. Fór hann síðan með
þeim suður á Papós daginn eftir.
Þegar á strandstaðinn kom, gerðu Jreir
Lúðvík og Stefán móðurbróðir minn ýmsar
athuganir við skipið á l’lóði og há'fjöru; sáu
þeir, að botninn var óskemmdur að roestu
að öðru leyti en því, að akkerið hafði brot-
ið gat á það neðst á bógnum. Eggert Bene-
diktsson, sem síðar keypti jörðina Laugar-
dæli í Hraungerði'shreppi og bjó þar, var
þá verzlunarstjóri á Papós; gerðist hann lfka
hluttakandi í fyrirhuguðu kaupi á skipinu
og öllum reiða. Keyptu þeir félagar svo
skipið með öllu, sem fylgdi, að einum kaðli
undanskildum, sem slapp þeim úr greipum.
Var kaupverðið rúmar 1200 krónur. Vegna
Jress að þá var smástreymt, var afráðið að
bíða næsta stórstraums og reyna þá að gera
að skipinu, svo að það næðist á flot.
Skömmu síðar fóru fjórir menn af Djúpa-
vogi sjóveg að Starmýri, og daginn eftir
flutti Stefán Guðmundsson þá til Papóss á
hestum. Menn þessir voru Jreir Lúðvík